Istraživanje UNS-a o ubijenim i otetim novinarima na Kosovu
25. 09. 2018.
Novinar Marjan Melonaši - Svedočanstvo ispisa zločina
Ko je bio Marjan Melonaši? Mladić visok 179 centimetara, braon talasaste kose i zelenih očiju. Student engleskog jezika Univerziteta u Prištini, sanjar, zaljubljeni dvadesetčetvorogodišnjak sa planovima za ženidbu. Novinar, reporter Radio Kosova na srpskom jeziku.
|
U nastavku je ovaj tekst preveden na albanski i engleski jezik. Please find below albanian and english translation of this article. Në vijim, këtë tekst mund ta lexoni në gjuhën shqipe dhe angleze. |
Bio je 9. septembar 2000. godine. U 14 časova je završio autorsku polučasovnu emisiju, izašao iz studija u centru grada i zatražio da ga vozi narandžasti taksi parkiran preko puta zgrade radija. To je poslednja vest o njemu.
Ko je Marjan Melonaši? Simbol. Poslednjih 18 godina njegova sudbina je urlik o nekažnjivosti zločina nad novinarima, o strašnoj nepravdi delilaca pravde, o sunovratu međunarodne misije vladavine prava. Ispis zločina i ogledalo rada policije UNMIK-a koja istragu otvara tek pet godina nakon njegovog nestanka. Strahovit dokument da ne postoji ni jedan istražni spis koji bi ukazao da su policijaci bilo koga ispitali u vezi sa njegovim nestankom. Nema Marjana. Nema ispitanih, nema osumnjičenih, nema optuženih.
Ponor bola u grudima majke Cice Janković, svakim danom je sve dublji. Beskrajnim minutima mučni slojevi očaja dahom izlaze, pre reči: - Šta majka o svom detetu može da kaže, osim da ga voli?
Njeno svedočenje za Udruženje novinara Srbije još jednom podseća na beznađe traganja za istinom o zločinima od kojih svi okreću glavu i - mučninu.
- Znam da su Marjanu pretili zbog druženja sa Srbima. To mi je rekao, ali možda je tu bilo i drugih stvari, svedoči za UNS-ov Dosije, njegova bivša kolegenica iz Media action International, Olivera Bernardoni Stojanović.
- Duboko sam uveren da je otet zato što je radio u srpskoj redakciji, sa Srpkinjom, na srpskom jeziku, bio normalan čovek i trudio se da bude pravi novinar, kaže za UNS još jedan Melonašijev prijatelj, 1999. zaposlen u pres službi UNMIK-a, a danas novinar N1, Nikola Radišić. Za Dosije 14, on govori i kako se mađunarodna misija odnosila prema traganju za zločincima i napadima koje je doživeo obavljajući posao.
Sve reči ispisane u naredna tri nastavka novog UNS-ovog serijala samo još jače podcrtavaju pitanje – ko je dopustio da novinari budu dvostruke žrtve? I zločinaca i pravosuđa.
* Preuzimanje delova ili celokupnog teksta je dozvoljeno uz obavezno navođenje izvora
-----------------------------
Kush ishte Marjan Mellonashi? Djaloshi i gjatë 179 centimetra, me flokë valë-valë ngjyrë gështenjë dhe sy të gjelbër. Student i gjuhës angleze në Prishtinë, ëndërrues, një njëzetvjeçar i dashuruar me plane për martesë. Gazetar, raportues i Radio Kosovës në gjuhën serbe.
Ishte 9 shtator i vitit 2000. Në orën 14 e ka përfunduar emisionin e tij autor gjysmëorësh, doli nga studioja në qendër të qytetit dhe kërkoi që ta vozisë një taksi ngjyrë portokalli i cili ishte i parkuar përballë ndërtesës së radios. Ky është lajmi i fundit për të.
Kush ishte Marjan Mellonashi? Simbol. 18 vite të fundit fati i tij është ulërima e mosndëshkimit të krimeve të kryera ndaj gazetarëve, për padrejtësinë e tmerrshme të ligjvënësve, e rrokullisjen e Misionit ndërkombëtar për sundimin e ligjit. Shlyerja e krimit është imazhi i punës së Policisë së UNMIK-ut e cila e ka hapur hetimin pesë vite pas zhdukjes së tij. Dokumenti i tmerrshëm që nuk ekziston asnjë shkresë hetimore e cila do të tregonte se policët e kanë marrë në pyetje dikë në lidhje me zhdukjen e tij. S’është më Marjani. Nuk ka të marrë në pyetje, të dyshuar, nuk ka te akuzuar.
Humnera e dhimbjes në zemrën e nënës Cicës Jankoviq çdo ditë gjithnjë e më shumë thellohet. Me minuta pafund shtresat e dhimbshme të dëshpërimit shfaqen para fjalëve: - Çka mund të thotë një nënë për fëmijë të saj, përveç që e do?
Dëshmia e saj për Asociacionin e gazetarëve të Serbisë edhe një herë e rikujton mungesën e shpresës gjatë kërkimit të së vërtetës për krimet nga të cilat të gjithë e kthejnë kokën dhe të cilat krijojnë neveri.
- E di që e kërcënonin Marjanin për shkak të shoqërimit me serbë. Këtë ma tha edhe vet, por ndoshta aty kishte edhe diçka tjetër, deklaron për Dosjen e UNS-it ish kolegja e tij nga Media action International Ollivera Bernardoni Stojanoviq.
- Thellësisht besoj se e kanë kidnapuar sepse punonte në redaksinë serbe, me një serbe, në gjuhën serbe, ishte një njëri normal, u përpiqte të jetë gazetar i vërtetë, thotë për UNS edhe një mik i Melloshanit, i cili në vitin 1999 ishte i punësuar në pres shërbimin e UNMIK-ut, e i cili sot është gazetar në televizionin N1, Nikolla Radishiq. Për Dosjen 14 ai tregon edhe se çfarë raporti ka pasur misioni ndërkombëtar ndaj kërkimit të krimeve dhe sulmeve të cilat i ka përjetuar duke e kryer profesionin e tij.
Të gjitha fjalët e shkruara në tri vazhdimet të serialit të ri të UNS-it edhe më shumë e nënvizojnë pyetjen – kush ka lejuar që gazetarët të bëhen viktima të dyfishta? Edhe të kriminelëve edhe të gjyqësorit.
--------------------------------
Marjan Melonashi, Journalist - Testimony of Crime Discharged
Who was Marjan Melonashi? A 179 cm-high young man, with wavy brown hair and green eyes. English language student at the University of Prishtina, a dreamer, an in loved twenty-four-year-old, with plans for marriage. A journalist, a reporter of Radio Kosovo Serbian desk.
It was September 9, 2000. At 2 pm, he completed his half-hour show, left the studio in the city center and asked for a ride from an orange taxi parked across the radio building. This was the last information about him.
Who is Marjan Melonasi? A symbol. For the last 18 years, his fate has been an outcry of impunity of crimes against journalists, terrible injustice of the ones who bring justice, and collapse of the international rule of law mission.
Discharge of the crime and pure reflection of the work of UNMIK police that launched an investigation five years after his disappearance. A scandalous document that there was no investigation file indicating that the police had questioned anyone in connection with his disappearance. No Marjan. No interrogated, no suspects, no indictees.
The abyss of pain in the chest of his mother Cica Jankovic gets deeper and deeper each day. In the endless minutes, the painful layers of despair come out of breath before the words: - What can a mother say about her child, except that she loves him?
Her testimony for the Journalists Association of Serbia (UNS) once again reminds of the hopelessness of searching for the truth about the crimes that all have turned their heads from - and nausea.
- I know that Marjan was threatened for hanging out with Serbs. He told me that, but there may have been other things too - his former colleague from Media Action International, Olivera Bernardoni Stojanović, testifies for the UNS Dossier.
- I am deeply convinced that he was kidnapped because he worked in the Serbian desk, with a Serb lady, in Serbian language, he was a normal man and tried to be a true reporter, says for the UNS Nikola Radišić, another Melonashi’s friend, who was in 1999 working in the UNMIK press office, today journalist of the N1 TV. For the Dossier 14, he also speaks how the international mission dealt with the search for criminals and the attacks he had experienced while doing his job.
All the words written in the next three sequels of the new UNS series just underline the question even more - who allowed for journalists to become double victims? Of both, criminals and judiciary.
Tekst je rezultat istraživanja novinarskog tima Udruženja novinara Srbije o ubijenim i nestalim novinarima na Kosovu. U okviru postojećeg Dosijea o ubijenim i nestalim novinarima od 1998. do 2005. godine, objavićemo nova saznanja kako bi se javnost detaljno informisala, a domaći i međunarodni pravosudni organi podstakli da pronađu i kazne počinioce ovih zločina. Istraživanje se sprovodi u okviru projekta Udruženja novinara Srbije podržanog od strane Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije. Stavovi izneti u tekstu ne odražavaju nužno stavove i mišljenja organa koji je projekat podržao.
Komentari (0)
ostavi komentarNema komentara.