Region
20. 03. 2023.
Branimir Đuričić: S dvojicom koji su mi prijetili smrću sam se sprijateljio
O krivičnoj prijavi Ćamila Durakovića i verbalnom deliktu, saradnji sa novinarima iz Sarajeva i podeli novinarstva po pripadnosti entitetu, o kolegama za čija ubistva u ratu još uvek niko nije odgovarao, stranim agentima, kleveti, Miloradu Dodiku, u Bermudskom trouglu govori Branimir Đuričić, novinar RTRS
„Period kada smo imali tog privremenog upravnika, inostranog građanina na čelu javnog servisa, trebalo je da bude pokazatelj kako treba da se radi, a u to vrijeme bila je agresija na SRJ i sjećam se formulacija o tome šta smijemo objaviti, šta ne, zabrane da se objavljuju Tanjugove vijesti ako nemamo pandan iz zapadnih agencija, da termin agresija nije smio da se koristi, a velika grupa novinara je odbila da radi u tim okolnostima. Tako da ne znam koju struktru na vlasti bih uzeo kao primjer dobrog „poslodavca“.“
U podkastu o medijima Đuričić odgovara na pitanja o tome kako se iz Beograda prate događaji u Bosni i Hercegovini i Republici Srpskoj, zašto se u Banja Luci više prate mediji iz Beograda nego iz Sarajeva, zbog čega čak i razmena sadržaja između tamošnja tri javna servisa postoji „samo na tehničkom nivo“: „Mi smo podijeljeni u svakom smislu u tom sistemu. RTRS gleda većina gledalaca u Republici Srpskoj, Federalnu RTV u Federaciji, dijelom i u RS, ali u zanemarljivom procentu, a BHT gotovo da niko ne gleda. Da nemaju mogućnost da otkupe najveća sportska takmičenja mislim da bi im rejting bio ispod jedan odsto. Način na koji oni smatraju da su objektivni je jalov i vještački izbalansiran. Kad dođemo do onih važnih momenata- datuma osnivanja RS ili datuma na koji je BiH proglasila nezavisnost, obilježavanje ratnih događaja, tu ne mogu objektivno da pronađu mjeru i izloženi su velikim kritikama. Dovoljno je da program počnu sa „srećan vam Dan nezavisnosti“ ili pak rečenicom da je „Dan RS neustavan“. Takav javni servis nema perspektivu, a može li se vještački upumpati kiseonik je druga stvar.“
Sa predsednikom Skupštine Udruženja novinara RS razgovaramo i o polarizaciji srpskih medija unutar Republike Srpske i „krovnoj“ podeli novinara po pripadnosti entitetu, pritiscima centara moći na RTRS, zašto i ideološke stavove iznosi na društvenim mrežama i kako se raspliće istraga po krivičnoj prijavi Ćamila Durakovića zbog jednog od takvih stavova na Tviteru, te progonu novinara po osnovu izmena zakona koje nametnuo bivši Visoki predstavnik Valentin Incko zabranivši „negiranje genocida u Srebrenici“.
„Mi se s kolegama iz Federacije dogovaramo o osnovnim pitanjima, pa čak i o aktuelnom pitanju, kriminalizaciji klevete, skoro u devedeset odsto tumačenja. Ali kad dođemo do konkretnog pitanja- koji je novinar ugrožen, na primer, ili šta je kleveta, tu se ni bazično ne dogovaramo. U slučaju krivične prijave koju je protiv mene podnio Duraković nisam ni očekivao podršku. Naprotiv, kolege iz Federaciju su prednjačile u zahtjevima da što prije budem sankcionisan, a zaprijećena kazna je do šest godina zatvora. Ne iz inata, to sam uradio iz samopoštovanja… Istog mjeseca je od oko pedesetak građana bilo pod istom vrstom prijave, od toga dvadesetak novinara. Mene pripadnici SIPA nisu ispitivali, ali sve ostale kolege jesu. Problem je što svako od tih ispitivanja traje satima. Ja se ne skrivam, ne treba mi nikakvo izuzeće, često boravim u Federaciji i nikad nisam imao neprijatnosti…Na društvenim mrežama sam bio zasut uvredama i prijetnjama, to nikad nisam prijavljivao, ali uđem u polemiku, takav mi je karakter, i sa dvojicom koji su mi prijetili smrću sam se sprijateljio.“
Gost Bermudskog trougla objašnjava zašto se, iako borac protiv zabrane iznošenja stavova, podržava odnedavno ponovo aktuelan predlog da finansiranje organizacija, pa i medija, bude javno poznato.
„Mislim da bi trebalo da bude jasno ko finansira koji medij. S obzirom da se RTRS spočitava da je pristrasan, a većina medija koji se finansiraju iz inostranstva tvrde da su nezavisni. Trebalo bi da se zna ko koga finansira i da bismo izvor finansija mogli da uporedimo sa uređivačkim politikama. One su uglavnom, nadam se da ne zvučim paranoično, usmjerene protiv interesa srpskog naroda i Republike Srpske. Na primer, zalažu se za to da RS ostane bez imovine, da se tako ne zove, jer navodno vrijeđa ostala dva naroda, zalažu se za to da novinari ne treba da preispituju sudske odluke. Ti mediji su predvidivi do te mjere da njihove kvalifikacije i izveštaje znamo unaprijed za naredne dvije godine.“
Đuričić kaže da se seća perioda kada je na vlasti bio SDS, kada su RTRS-om upravljali stranci i kad su imali takozvanog nametnutog glavnog urednika i poredi uređivačke politike sa sadašnjom, kad je SNSD na vlasti, te kaže da „tu nema većih razlika.“
„U Banja Luci živi značajan broj Bošnjaka i Hrvata i oni čitaju Dnevni avaz, Oslobođenje, Jutarnji list, kao što u Sarajevu nećete pronaći Srbina koji čita te novine, nego Politiku i Večernje novosti. Ali stariji kažu da je tako bilo i prije rata. Po izboru štampe, kao i po klubovima za koje se navija, a Srbi su mahom navijali za Crvenu zvezdu ili Partizan, znalo se ko kojoj nacionalnoj grupi pripada iako je to bilo vrijeme bratstva i jedinstva. To je bilo i biće.“
Komentari (0)
ostavi komentarNema komentara.