Истраживање УНС-а о убијеним и отетим новинарима на Косову
25. 09. 2018.
Новинар Марјан Мелонаши - Сведочанство исписа злочина
Ко је био Марјан Мелонаши? Младић висок 179 центиметара, браон таласасте косе и зелених очију. Студент енглеског језика Универзитета у Приштини, сањар, заљубљени двадесетчетворогодишњак са плановима за женидбу. Новинар, репортер Радио Косова на српском језику.
|
У наставку је овај текст преведен на албански и енглески језик. Please find below albanian and english translation of this article. Në vijim, këtë tekst mund ta lexoni në gjuhën shqipe dhe angleze. |
Био је 9. септембар 2000. године. У 14 часова је завршио ауторску получасовну емисију, изашао из студија у центру града и затражио да га вози наранџасти такси паркиран преко пута зграде радија. То је последња вест о њему.
Ко је Марјан Мелонаши? Симбол. Последњих 18 година његова судбина је урлик о некажњивости злочина над новинарима, о страшној неправди делилаца правде, о суноврату међународне мисије владавине права. Испис злочина и огледало рада полиције УНМИК-а која истрагу отвара тек пет година након његовог нестанка. Страховит документ да не постоји ни један истражни спис који би указао да су полицијаци било кога испитали у вези са његовим нестанком. Нема Марјана. Нема испитаних, нема осумњичених, нема оптужених.
Понор бола у грудима мајке Цице Јанковић, сваким даном је све дубљи. Бескрајним минутима мучни слојеви очаја дахом излазе, пре речи: - Шта мајка о свом детету може да каже, осим да га воли?
Њено сведочење за Удружење новинара Србије још једном подсећа на безнађе трагања за истином о злочинима од којих сви окрећу главу и - мучнину.
- Знам да су Марјану претили због дружења са Србима. То ми је рекао, али можда је ту било и других ствари, сведочи за УНС-ов Досије, његова бивша колегеница из Media action International, Оливера Бернардони Стојановић.
- Дубоко сам уверен да је отет зато што је радио у српској редакцији, са Српкињом, на српском језику, био нормалан човек и трудио се да буде прави новинар, каже за УНС још један Мелонашијев пријатељ, 1999. запослен у прес служби УНМИК-а, а данас новинар Н1, Никола Радишић. За Досије 14, он говори и како се мађународна мисија односила према трагању за злочинцима и нападима које је доживео обављајући посао.
Све речи исписане у наредна три наставка новог УНС-овог серијала само још јаче подцртавају питање – ко је допустио да новинари буду двоструке жртве? И злочинаца и правосуђа.
* Преузимање делова или целокупног текста је дозвољено уз обавезно навођење извора
-----------------------------
Kush ishte Marjan Mellonashi? Djaloshi i gjatë 179 centimetra, me flokë valë-valë ngjyrë gështenjë dhe sy të gjelbër. Student i gjuhës angleze në Prishtinë, ëndërrues, një njëzetvjeçar i dashuruar me plane për martesë. Gazetar, raportues i Radio Kosovës në gjuhën serbe.
Ishte 9 shtator i vitit 2000. Në orën 14 e ka përfunduar emisionin e tij autor gjysmëorësh, doli nga studioja në qendër të qytetit dhe kërkoi që ta vozisë një taksi ngjyrë portokalli i cili ishte i parkuar përballë ndërtesës së radios. Ky është lajmi i fundit për të.
Kush ishte Marjan Mellonashi? Simbol. 18 vite të fundit fati i tij është ulërima e mosndëshkimit të krimeve të kryera ndaj gazetarëve, për padrejtësinë e tmerrshme të ligjvënësve, e rrokullisjen e Misionit ndërkombëtar për sundimin e ligjit. Shlyerja e krimit është imazhi i punës së Policisë së UNMIK-ut e cila e ka hapur hetimin pesë vite pas zhdukjes së tij. Dokumenti i tmerrshëm që nuk ekziston asnjë shkresë hetimore e cila do të tregonte se policët e kanë marrë në pyetje dikë në lidhje me zhdukjen e tij. S’është më Marjani. Nuk ka të marrë në pyetje, të dyshuar, nuk ka te akuzuar.
Humnera e dhimbjes në zemrën e nënës Cicës Jankoviq çdo ditë gjithnjë e më shumë thellohet. Me minuta pafund shtresat e dhimbshme të dëshpërimit shfaqen para fjalëve: - Çka mund të thotë një nënë për fëmijë të saj, përveç që e do?
Dëshmia e saj për Asociacionin e gazetarëve të Serbisë edhe një herë e rikujton mungesën e shpresës gjatë kërkimit të së vërtetës për krimet nga të cilat të gjithë e kthejnë kokën dhe të cilat krijojnë neveri.
- E di që e kërcënonin Marjanin për shkak të shoqërimit me serbë. Këtë ma tha edhe vet, por ndoshta aty kishte edhe diçka tjetër, deklaron për Dosjen e UNS-it ish kolegja e tij nga Media action International Ollivera Bernardoni Stojanoviq.
- Thellësisht besoj se e kanë kidnapuar sepse punonte në redaksinë serbe, me një serbe, në gjuhën serbe, ishte një njëri normal, u përpiqte të jetë gazetar i vërtetë, thotë për UNS edhe një mik i Melloshanit, i cili në vitin 1999 ishte i punësuar në pres shërbimin e UNMIK-ut, e i cili sot është gazetar në televizionin N1, Nikolla Radishiq. Për Dosjen 14 ai tregon edhe se çfarë raporti ka pasur misioni ndërkombëtar ndaj kërkimit të krimeve dhe sulmeve të cilat i ka përjetuar duke e kryer profesionin e tij.
Të gjitha fjalët e shkruara në tri vazhdimet të serialit të ri të UNS-it edhe më shumë e nënvizojnë pyetjen – kush ka lejuar që gazetarët të bëhen viktima të dyfishta? Edhe të kriminelëve edhe të gjyqësorit.
--------------------------------
Marjan Melonashi, Journalist - Testimony of Crime Discharged
Who was Marjan Melonashi? A 179 cm-high young man, with wavy brown hair and green eyes. English language student at the University of Prishtina, a dreamer, an in loved twenty-four-year-old, with plans for marriage. A journalist, a reporter of Radio Kosovo Serbian desk.
It was September 9, 2000. At 2 pm, he completed his half-hour show, left the studio in the city center and asked for a ride from an orange taxi parked across the radio building. This was the last information about him.
Who is Marjan Melonasi? A symbol. For the last 18 years, his fate has been an outcry of impunity of crimes against journalists, terrible injustice of the ones who bring justice, and collapse of the international rule of law mission.
Discharge of the crime and pure reflection of the work of UNMIK police that launched an investigation five years after his disappearance. A scandalous document that there was no investigation file indicating that the police had questioned anyone in connection with his disappearance. No Marjan. No interrogated, no suspects, no indictees.
The abyss of pain in the chest of his mother Cica Jankovic gets deeper and deeper each day. In the endless minutes, the painful layers of despair come out of breath before the words: - What can a mother say about her child, except that she loves him?
Her testimony for the Journalists Association of Serbia (UNS) once again reminds of the hopelessness of searching for the truth about the crimes that all have turned their heads from - and nausea.
- I know that Marjan was threatened for hanging out with Serbs. He told me that, but there may have been other things too - his former colleague from Media Action International, Olivera Bernardoni Stojanović, testifies for the UNS Dossier.
- I am deeply convinced that he was kidnapped because he worked in the Serbian desk, with a Serb lady, in Serbian language, he was a normal man and tried to be a true reporter, says for the UNS Nikola Radišić, another Melonashi’s friend, who was in 1999 working in the UNMIK press office, today journalist of the N1 TV. For the Dossier 14, he also speaks how the international mission dealt with the search for criminals and the attacks he had experienced while doing his job.
All the words written in the next three sequels of the new UNS series just underline the question even more - who allowed for journalists to become double victims? Of both, criminals and judiciary.
Текст је резултат истраживања новинарског тима Удружења новинара Србије о убијеним и несталим новинарима на Косову. У оквиру постојећег Досијеа о убијеним и несталим новинарима од 1998. до 2005. године, објавићемо нова сазнања како би се јавност детаљно информисала, а домаћи и међународни правосудни органи подстакли да пронађу и казне починиоце ових злочина. Истраживање се спроводи у оквиру пројекта Удружења новинара Србије подржаног од стране Министарства културе и информисања Републике Србије. Ставови изнети у тексту не одражавају нужно ставове и мишљења органа који је пројекат подржао.
Коментари (0)
Остави коментарНема коментара.