Истраживање УНС-а о убијеним и отетим новинарима на Косову

03. 03. 2018.

Аутор: Јелена Л. Петковић Извор: УНС

Меро Базе за УНС о убиству новинара Енвера Маљокуа и застрашујућим претњама Азема Суље

Некадашњи шеф команде ОВK, а потом високи функционер ПДK, Азем Суља, претио је да ће "одсећи главу" угледном албанском новинару Меро Базеу. Kада му је Базе поменуо убијеног новинара Енвера Маљокуа, Суља му је имплицитно ставио до знања да су "они" то учинили. Ипак, подвлачи да у контексту догађаја то није било признање убиства, већ покушај застрашивања.

Сећајући се догађаја, који се одиграо током друге фазе разговора у Рамбујеу, Базе за Удружење новинара Србије истиче да би сва убиства новинара на Kосову требало класификовати као политичка, додајући да је на Kосову тада била "преовлађујућа перцепција да би новинара који се супротставио ОВK требало казнити."

У наставку је овај текст преведен на албански и енглески језик. Please find below albanian and english translation of this article.                    Në vijim, këtë tekst mund ta lexoni në gjuhën shqipe dhe angleze.

Суља је у то време био близак сарадник актуелног косовског председника Хашима Тачија, а у извештају Међународне кризне групе "Kо је ко на Kосову" из 1999. године означен је као његов ујак.

Претње у хотелу

За Досије УНС-а, уредник новина "Тема" присећа се инцидента који се догодио 1999. године у хотелу у Паризу.

- У то време радио сам као репортер за Радио Слободна Европа и за неке албанске новине у Тирани, Приштини и Скопљу, где сам континуирано критиковао комунистичке тенденције које су испољавали неки лидери ОВK, када су нагласили важност уклањања "унутрашњих непријатеља" на Kосову. Један колега ми је казао да командант познат као "Ујак" жели да ме види. То је био Азем Суља. Током разговора претио је да ће "ми одсећи главу" ако наставим да пишем о њима. Не бих рекао да сам се осећао стварно угроженим, али се показало да сам био у праву за све што сам написао о њима, а то је комунистички менталитет нетрпељивости не само према политичким противницима, већ и према слободној штампи.

"Kада ми тако претите, изгледа да наговештавате да сте да сте то учинили неким мојим колегама" - рекао сам му помињући Енвера Маљокуа, који је убијен два месеца раније. Није се застидео, већ ми је имплицитно ставио до знања да су "они" то учинили. Више је звучало као да жели да одустане од претходне претње упућене мени, која је звучала опасно, пре него признање да је починилац тог убиства. Рекао сам му да ћу једнога дана о томе писати, када Kосово буде ослобођено, што сам управо и учинио у својој књизи "Рамбује: неслагање за мир" као и кроз новински текст у то време - сећа се новинар из Тиране.

Иако је овом инциденту писао, Базе за УНС додаје да га ниједна институција која се бавила истрагом убиства новинара није контактирала у вези с овом догађајем.

- Имао сам само контакт са ћерком господина Енвера Маљокуа којој сам послао копију моје књиге, а која садржи детаљан опис ове епизоде. Желео бих да нагласим да се овај конкретни инцидент не сме схватити као признање убиства, већ као сведочанство о опасном политичком менталитету у погледу убиства "унутрашњих непријатеља", који је у то време превладао међу неким припадницима ОВK.

Он додаје да су му као дугогодишњем критичару неколицине лидера ОВK више пута претили.

- Не бих све то приписивао овом конкретном инциденту. Такође сам био јавно прозван током интервјуа који су неки од њихових лидера дали јавном сервису у Тирани 1999. године. Међутим, с обзиром на то да живим у Тирани био сам на сигурном растојању које је ублажило такве претње.

Стварање страха и насиља

Базе још каже да много оних које је критиковао су сада променили ставове и желе да се представе умеренијима, "али се још суочавају са мрачним делом своје политичке историје".

Убиство новинара Енвера Маљокуа је једно од 14 убистава и киднаповања новинара и медијских радника током и након рата на Kосову. До данас се не зна ко су убице и киднапери наших колега.

- Сва ова убиства треба класификовати као политичка убиства искључиво због своје професије коју су обављали. На Kосову је била преовлађујућа перцепција да би новинара који се супротставио ОВK требало казнити како би се потенцијално одвратили и други који би им се могли супротставити. Било је убистава високо цењених новинара, као и мање познатих локалних новинара, што доказује да ови методи нису били толико селективни, већ су се користили да се изврши и наметне одређени менталитет према слободној штампи. Такође, није било елиминације новинара или политичара који су подржавали или су били део "политичке фракције" унутар ОВK, осим неких најновијих који се углавном могу приписати коруптивним питањима.

Ово показује да је ОВK подржавала стварање страха и насилног окружења према слободи штампе. Данас ствари постају боље, али несрећне листе убијених новинара који су кружиле у то време требало би дефинитивно разјаснити једном и заувек - истиче саговорник УНС-а.

Енвер Маљоку убијен је 11. јануара 1999. док се враћао са посла, у поподневним сатима, неколико метара од стана у приземљу блока у Сунчевом брегу у ком је живео. Убиство ове утицајне личности одмах је повезано са његовим професионалним радом и политичким ангажманом.

- Нисам лично познавао господина Енвера Маљокуа, иако смо обојица радили за новине "Рилиндја". Покривао је Kосово док сам ја извештавао из Тиране. Иако га никада нисам упознао, увек сам га схватао као изузетног, искусног и продуктивног новинара, који је такође био чврст присталица господина Ибрахима Ругове и његове политике. Лично мислим да је ово друго довело до његовог каснијег убиства – закључује Базе.

Више о овој теми у наредним данима.

Биографија Меро Базе се убраја у прву генерацију новинара са почетака вишестраначја у Албанији. Био је директор вести АТШ (Албанске телеграфске агенције), председник Удружења новинара Албаније, политички коментатор листа "Рилиндја", репортер Гласа Америке, оснивач је новинске агенције "Ентер". Аутор је књиге “Албанско-америчке стварности”, прегледа деликатних извештаја владе тадашњег председника Салија Берише о сарадњи са америчком администрацијом, што је довело до Беришине оставке. Након Рамбујеа објавио је књигу о утицају Албаније у косовском рату "Албанија и рат на Kосову" и "Рамбује, неслагање за мир”. Јула 1999. основао је новине "Тема" које су, између осталог, жесто критиковале Социјалистичку партију и власт Едија Раме. Године 2008. објавио је "Суочавање са анти-опозиционизмом", анализу анти-опозиционе политичке културе у Албанији у периоду од 1997 до 2002. Године 2010. објавио је своју најпопуларнију књигу "Година 97", анализу хаоса догађаја из 1997. године. То је била најпродаванија књига 2010. године. На телевизији Визион плус аутор је емисије "Factor Plus" до 2010. године. Данас наставља да води новине "Тема", најчитанији онлајн лист у земљи.

Серија суђења и оптужби За Азема Суљу, некадашњег начелника штаба Ослободилачке војске Kосова, првог министра одбране, бившег посланика у Скупштини Kосова, медији у Приштини у више наврата су писали да ће међу првима бити изручен Суду за ратне злочине у Хагу због злочина почињених у случају познатом као "Блаца 2". Реч је убиствима и нападима на Албанце који су виђени као сарадници српских власти и активисти Руговиног Демократског савеза Kосова (ЛДK). Швајцарски "Рундшау" објавио је да је Суља сумњичен да је новац од инвалиднине због психичких проблема инвестирао у мафијашке послове на Kосову. Лист је навео да је из Швајцарске протеран због осуде за превару. Априла 2016. међународни тужилац Специјалног тужилаштва Kосова подигао је две оптужнице за организовани криминал и корупцију против криминалне групе од 38 криминалаца на челу са Суљом који су стекли некретнине у вредности од 30 милиона евра. Случај "Тока" процесуира се пред Основним судом у Приштини, а крајем фебруара је постављен нови судија за овај предмет.

Свирепо убиство новинара Током 1999. године амерички медији су писали о насиљу над политичким опонентима на Kосову. Позивајући се и на изворе међу западним дипломатама, "Њујорк тајмс" је у јуну објавио текст у коме се наводи да су високорангирани команданти ОВK "извршили убиства, хапшења и чишћења у својим редовима како би спречили потенцијалне ривале". Међу тим високорангираним командантима наводи се и име Азема Суље. "Њујорк тајмс" подсећа и на убиство новинара Аљи Уке, јуна 1997. године и пише да је реч "о инциденту који су многи у подземном герилском покрету видели као злослутно". -  Репортер, косовски Албанац, који је имао блиске везе са покретом пронађен је мртав у свом стану у Тирани, његово лице унакажено вишеструким убодима шрафцигером и доњим делом разбијене флаше. Новинар, Аљи Ука, подржавао је побуњенички покрет, али је био довољно независан да га критикује. У време његове смрти, делио је стан с Тачијем - објавио је "Њујорк тајмс". Аљи Ука је био новинар "Газета Шћиптаре" (Gazeta Shqiptare), први који је објавио грб ОВK у дневним новинама. Његово убиство такође никада није расветљено.

Текстове УНС-а о убијеним и несталим новинарима на Косову и Метохији погледајте ОВДЕ.

* Преузимање делова или целокупног текста је дозвољено уз обавезно навођење извора

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mero Baze për UNS mbi vrasjen e Enver Malokut dhe për kërcënimet e tmerrshme të Azem Sylës 

Shefi i dikurshëm i komandës së UÇK-së, dhe pastaj zyrtar i lartë i PDK-së, Azem Syla  kërcënoi që do t’ia “presë kokën” gazetarit të dalluar shqiptar Mero Bazes. Kur Baze ia përmendi gazetarin e vrarë Enver Malokun, Syla në mënyrë implicite ia bëri më dije se “ata” e kanë bërë këtë gjë. Megjithatë, ai nënvizon se ky në kontekstin e ngjarjes nuk ishte pranimi i vrasjes, por përpjekje për frikësim. 

Duke e përkujtuar ngjarjen e cila ndodhi gjatë fazë së dytë të bisedimeve në Rambuje, Baze për Asociacionin e Gazetarëve të Serbisë thekson se të gjitha vrasjet e gazetarëve në Kosovë do duhej të klasifikohen si vrasje politike, duke shtuar se në Kosovë në atë kohë “mbizotëronte perceptimi se gazetarin i cili e kundërshtonte UÇK-në do të duhej vrarë.”

Syla në atë kohë ishte bashkëpunëtori i ngushtë i presidentit kosovar, Hashim Thaçit, e në raportin e Grupit ndërkombëtar krizash “Kush është kusht në Kosovë”, nga viti 1999 ai u shënua si daja i tij. 

Kërcënimet në hotel 

Për Dosjen e UNS-it, redaktori i gazetës “Tema”, rikujton incidentit i cili ndodhi në vitin 1999 në një hotel në Paris. 

- Në atë kohë punoja si reporter për Radio Evropën e Lirë dhe disa gazeta shqiptare në

Tiranë, Prishtinë dhe në Shkup, ku vazhdimisht kritikoja tendencat komuniste që i shfaqnin disa liderë të UÇK-së, kur e theksuan rëndësinë e heqës së disa “armiqve të brendshëm” në Kosovë. Një kolegë i imi me tha se komandanti i njohur si “Daja” dëshron të më sheh. Ai ishte Azem Syla. Gjatë bisedës ai më kërcënonte që do të ma “presë kokën” nëse vazhdoj të shkruaj për ta. Nuk kisha thënë se u ndjeva në të vërtetë i kërcënuar, por u tregua se kisha të drejtë për çdo gjë që e kam shkruar për ta, përkatësisht për mentalitetin komunist të urrejtjes jo vetëm ndaj kundërshtarëve politik, por edhe ndaj shtypit të lirë. 

“Kur më kërcënoni kështu, me dukët që po paralajmëroni se të njëjtën gjë ua bëtë edhe kolegëve të mi”- i thashë duke e përmendur Enver Malokun, i cili u vra dy muaj më herët. Nuk u turpërua, por në mënyrë implicite ma vuri në dijeni se “ata” e kanë bërë këtë. Më shumë tingëllonte sikur dëshironte të hiqte dorë nga kërcënimi i mëhershëm i drejtuar ndaj meje, e i cili tingëllonte i rrezikshëm, më shumë sesa që ishte pranim që ai është kryesi i asaj vrasjeje. I thashë së një ditë do të shkruaj për këtë, kur Kosova të jetë e lirë, siç edhe bëra në librin tim “Rambuje: mosmarrëveshja për paqe” si dhe në një shkrim gazetaresk në atë kohë – rikujtohet gazetari nga Tirana. 

Edhe pse ka shkruar për këtë incident, Baze për UNS shton se asnjë institucion i cili është marrë me hetimin e vrasjes së gazetarit nuk e kontaktoi në lidhje me këtë ngjarje. 

- Kam pasur kontakt me vajzën e zotëri Enver Malokut, të cilës ia dërgova kopjen e librittim, i cili përmban një përshkrim në detaje e këtij epizodi. Dua të theksoj se ky incident konkret nuk guxon të interpretohet si pranimi i vrasjes, por si vërtetim i një mentaliteti të rrezikshëm politik në pikëpamjen e vrasjes së “armiqve të brendshëm”, i cili në atë kohë mbizotëronte mes një numri të pjesëtarëve të UÇK-së. 

Ai shton se një numër i liderëve të UÇK-së e kërcënuan disa herë, si kritikun shumëvjeçar. 

- Nuk do të ia kisha atribuuar këtij incidenti konkret. Gjithashtu isha i thirrur publikisht gjatë intervistës të cilen disa prej liderëve të tyre e dhanë në televizionin publik në Tiranë në vitin 1999.  Por, meqë jetoj në Tiranë, isha në një distancë të sigurt, e cila i zbuti kërcënimet e tilla. 

Krijimi i frikës dhe i dhunës

Baze gjithashtu thotë se shumë prej atyre që i kritikonte i kanë ndryshuar qëndrimet e tyre dhe dëshirojnë të prezantohen si më të matur “por ende ballafaqohen me pjesën e errët të historisë politikë të tyre”. 

Vrasja e gazetarit Enver Malokut është njëra ndër 14 vrasjesh dhe rrëmbimesh të gazetarëve dhe punonjësve mediatik gjatë dhe pas luftës në Kosovë. Deri më sot nuk dihet kush janë rrëmbyesit dhe vrasësit e kolegëve tanë. 

- Të gjitha këto vrasje duhet të kualifikohen si vrasje politike, pikërisht për shkak të

profesionit që e kanë kryer. Në Kosovë mbizotëronte perceptimi që gazetarin i cili e kundërshtonte UÇK-në do duhej dënuar, për t’i dekurajuar të tjerët që kishin mundur t’i kundërshtojnë. Kishte vrasje të gazetarëve që ishin shumë të respektuar, si dhe gazetarëve që ishin më pak të njohur, gazetarëve lokal, gjë që dëshmon se këto metoda nuk ishin selektive, por u përdornin për ta imponuar një mentalitet të caktuar ndaj shtypit të lirë. Gjithashtu kishte eliminime të gazetarëve dhe politikanëve që e mbështesnin ose ishin pjesë e “fraksionit politik” brenda UÇK-së, përveç disave më të reja, të cilat kryesisht mund ti atribuohen çështjeve korruptive. 

Kjo tregon se UÇK e ka mbështetur krijimin e frikës dhe mjedisit të dhunshëm ndaj lirisë së shtypit. Sot, gjërat janë më mirë, por listat fatkeqe të gazetarëve të vrarë të cilët qarkullonin në atë kohë, definitivisht do duhej të sqarohen njëherë e përgjithmonë – thekson bashkëbiseduesi i UNS-it. 

Enver Maloku u vra më 11 janar të vitit 1999 duke u kthyer nga puna, në orët e pasdites, disa metra nga banesa në katin përdhes, në bllokun në Kodrën e diellit, ku jetonte. Vrasja e këtij personazhi me ndikim menjëherë u ndërlidh me punën e tij profesioniste dhe angazhimin politik. 

- Nuk e kam njohur personalisht zotërinë Enver Malokun, edhe pse të dytë punonim për gazetën “Rilindja”. E mbuloja Kosovën derisa raportoja nga Tirana. Edhe pse kurrë nuk e kam njohur, gjithmonë e konsideroja si një gazetarë të jashtëzakonshëm, me përvojë dhe produktiv, i cili gjithashtu ishte mbështetës i fuqishëm i zotëri Ibrahim Rugova dhe politikës së tij. Personalisht mendoj se kjo e dyta çoi deri te vrasja e mëvonshme – përfundon Baze. 

Më shumë për këtë temë në ditët në vijim. 

Biografi Mero Baze përfshihet në brezin e parë të gazetarëve nga fillimi i pluralizmit në Shqipëri. Ishte drejtor i lajmeve në  Agjencinë Telegrafike Shqiptare, kryetar i Lidhjes së Gazetarëve të Shqipërisë, komentues politik i gazetës “Rilindja”, reporter i Zërit të Amerikës, themelues i agjencisë “Enter”. Është autor i librit “Realitete shqiptaro amerikane”, një pasqyrë e raporteve delikate të qeverisë së presidentit Sali Berisha me administratën amerikane, që çoi deri te dorëheqja e Berishës. Pas Rambujes, e publikoi librin mbi ndikim e Shqipërisë në luftën e Kosovës “Shqipëria dhe lufta në Kosovë” dhe “Rambuje, mosmarrëveshjet për paqe”. Në korrik të vitit 1999 e themeloi gazetën “Tema” e cila, ndër tjerash e kritikoi ashpër Partinë Socialiste dhe pushtetin e Edi Ramës.  Në vitin 2008 ai botoi “Përballja me antiopozitarizmin”, një analizë e kulturës politike antiopozitare në Shqipëri, gjatë periudhës 1997-2002. Ne vitin 2010 ai boti librin me popullore te tij, “Viti 97” nje analize e ngjarjeve te kaosit te vitit 1997. Në televizionin Vizion Plus ishte autor i emisionit “Faktor Plus” deri në vitin 2010. Ai ishte libri me i shitur i vitit 2010. Sot vazhdon të drejtoj gazetën "Tema" e cila është gazeta më e lexuar onlinë në vend.

Një serë i gjykimeve dhe akuzave  Për Azem Sylen, shefin e atëhershëm të shtabit të Ushtrisë Çlirimtarë të Kosovës, ministrin e parë të mbrojtjes, ish deputetin në Kuvendin e Kosovës, mediat në Prishtinë, disa herë, kanë shkruar se ai do të jetë ndër të parët që do t’i dorëzohen Gjykatës për krime lufte në Hagë, për shkak të krimeve të kryera në rastin e njohur si “Bllaca 2”. Bëhet fjalë për vrasjet dhe sulmet ndaj shqiptarëve që janë konsideruar për bashkëpunëtor të pushtetit serb dhe aktivistë të Lidhjes Demokratike të Kosovës së Rugovës. “Rundcshau” i Zvicrës ka publikuar se Syla është i dyshuar që paratë e kompensimit invalidor, për shkak të problemeve psiqike, i ka investuar në punët mafioze në Kosovë. Gazeta ceku se është shpërngulur nga Zvicra për shkak të aktgjykimit për mashtrim. Në prill të vitit 2016 prokurori ndërkombëtar i Prokurorisë speciale në Kosovë i ngriti dy aktakuza për krimin e organizuar dhe korrupcion, kundër grupit kriminel të përbërë prej 38 kriminelesh, në krye me Sylën, që i kanë fituar patundshmëritë në vlerë prej 30 milionë eurosh. Rasti “Toka” procedohet para Gjykatës Themelore në Prishtinë, e në  fund të shkurtit u caktua gjyqtari i ri për këtë lëndë.

Vrasja e dhunshme e gazetarit  Gjatë vitit 1999 mediat amerikane kanë shkruar për dhunën mbi kundërshtarët politikë në Kosovë. Duke u thirrur në burimet nder diplomatët perëndimor “NewYork Times” në qershor e publikoi tekstin në të cilin ceket se komandantët e lartë të UÇK-së “kanë kryer vrasje, arrestime dhe pastrime nga radhët e tyre për ti parandaluar rivalët potencial”. Në mesin e këtyre komandantëve të lartë ceket edhe emri i Azem Sylës. “NewYork Times” rikujton vrasjen e gazetarit Ali Ukës, në qershor të vitit 1997, dhe shkruan se bëhet fjalë për “një incident të cilin një numër i madh në lëvizjen guerile nëntokësore e panë si të dëmshëm”.  - Reporteri, shqiptar nga Kosova, i cili kishte lidhje të ngushta me lëvizjen u gjet i vdekur në apartamentin e tij në Tiranë, fytyra e tij ishte e shëmtuar më therje të shumta me kaçavidë dhe me fundin e shishes së thyer. Gazetari Ali Uka e ka përkrahur lëvizjen rebele, por ishte mjaft i pavarur që edhe ta kritikonte. Në kohën e vdekjes së tij, e ka ndarë apartamentin me Thaçin – publikoi “NewYork Times”.  Ali Uka ishte gazetar i “Gazeta Shqiptare”, dhe i pari e ka publikuar stemën e UÇK-së në gazetat ditore. Vrasja e tij gjithashtu kurrë nuk u zbardh.

* Marrja e pjesëve të tekstit ose tekstit në tërësi është e lejuar vetëm duke e cekur edhe burimin

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mero Baze for the UNS on the murder of journalist Enver Maloku and the terrifying threats of Azem Syla

The former head of the KLA command, and then PDK senior official, Azem Syla, threatened to "cut off the head" from the reputable Albanian journalist Mero Baze. When Baze mentioned the murdered journalist Enver Maloku, Syla implicitly made him aware that "they" did it. Nevertheless, he underlines that in the context of the event this was not a recognition of murder, but an attempt to intimidate.

Recalling the event, which took place during the second phase of the Rambouillet talks, Baze for the Journalists’ Association of Serbia points out that all the murders of journalists in Kosovo should be classified as political, adding that in Kosovo at that time was "the prevailing perception that a journalist opposing the KLA should be punish. "

Syla was close associate of current Kosovo President Hashim Thaci at the time, and in the report of the International Crisis Group "Who's Who in Kosovo" in 1999, he was described as his uncle.

Threats at the hotel

For the UNS Dossier, the editor of the "Tema” newspaper recalls an incident that took place in 1999 in a hotel in Paris.

- At that time I worked as a reporter for Radio Free Europe and some Albanian newspapers in Tirana, Prishtina and Skopje, where I continually criticized the communist tendencies expressed by some KLA leaders when they emphasized the importance of removing "internal enemies" in Kosovo. A colleague told me that a commander known as "Uncle" wants to see me. It was Azem Syla. During the conversation, he threatened to "cut off my head" if I kept on writing about them. I would not say that I felt really vulnerable, but it turned out that I was right about everything I wrote about them, which is a communist mentality of intolerance not only towards political opponents, but also towards the free press.

"When you threaten me so, you seem to suggest that you have done it to some of my colleagues," I told him, referring to Enver Maloku, who was killed two months earlier. He did not show shame, but he implicitly made it clear that "they" did it. It sounded more like he wanted to give up the previous threat to me, which sounded dangerous, more than admitting that he was the perpetrator of that murder. I told him that one day I will write about it, when Kosovo is free, which I just did in my book "Rambouille: Disagreement for Peace" and through the newspaper article at that time - the journalist from Tirana remembers.

Although he wrote this incident, for the UNS Dossier adds that no institution involved in the investigation of the murder of journalists has contacted him in connection with this incident.

- I had only a contact with Mr. Enver Maloku daughter to whom I sent a copy of my book, which contains a detailed description of this episode. I would like to emphasize that this particular incident should not be understood as a confession of murder, but as a testimony to the dangerous political mentality regarding the murder of "internal enemies", which at the time prevailed among some members of the KLA.

He adds that as a longtime critic of several KLA leaders he was repeatedly threatened.

- I would not attribute all of this to this particular incident. I was also publicly called out during interviews given by some of their leaders to the public TV broadcaster in Tirana in 1999. However, given that I live in Tirana, I was on a safe distance that mitigated such threats.

Creating fear and violence

Baze also says that many of those who criticized him have now changed their attitudes and want to present themselves to the more moderates, "but they still face the dark part of their political history".

The murder of journalist Enver Maloku is one of 14 murders and kidnappings of journalists and media workers during and after the war in Kosovo. To date, it's not known who the killers and kidnappers of our colleagues are.

- All these killings should be classified as political killings solely because of their profession they performed. In Kosovo, there was a prevailing perception that a journalist opposing the KLA should be punished in order to potentially dissuade others who could oppose them. There were murders of highly reputed journalists, as well as less well-known local journalists, which proves that these methods were not so selective, but used to enforce and impose a certain mindset on the free press. Also, there was no elimination of journalists or politicians who supported or were part of the "political factions" within the KLA, other than some of the latest ones that can be attributed mainly to corruption issues.

This shows that the KLA supported the creation of a fear and violent environment towards freedom of the press. Today things are getting better, but the distressing lists of murdered journalists circulating at that time should definitely be clarified once and for all - the UNS interlocutor says.

Enver Maloku was killed on January 11th, 1999 while returning from work, in the afternoon, a few meters from the apartment on the ground floor of the block in the Sunny Hill in which he lived. The murder of this influential person is immediately linked to his professional work and political engagement.

- I did not personally know Mr. Enver Maloku, although we both worked for the newspaper "Rilindja". He covered Kosovo while I was reporting from Tirana. Although I never met him, I always understood him as an exceptional, experienced and productive journalist, who was also a strong supporter of Mr. Ibrahim Rugova and his politics. Personally, I think that this second has led to his later murder - concluded Bases.

More on this topic in the coming days.

Biography Mero Baza is one of the first generation of journalists from the beginning of a multiparty in Albania. He was the news director of ATSH's (Albanian Telegraphic Agency), president of the Association of Journalists of Albania, a political commentator for the newspaper "Rilindja", a reporter for Voice of America, the founder of the news agency "Enter". He is the author of the book "Albanian-American Reality", a review of delicate reports by the government of former President Sali Berisha of co-operation with the US administration, which led to Berisha's resignation. After Rambouillet he published a book on the influence of Albania in the Kosovo war "Albania and the War in Kosovo" and "Rambouillet, Disagreement for Peace." In July 1999, he founded the "Tema" newspaper, which, among other things, criticized the Socialist Party and the authority of Edi Rama In 2008, he published "Facing Anti-Oppositionism", analyzing anti-opposition political culture in Albania from 1997. to 2002. In 2010, he published his most popular book, "Year 97," a 1997 chaos analysis. It was the best-selling book in 2010. On the TV Vision Plus, he was the author of the "Factor Plus" show until 2010. Today, he continues to run the newspaper "Tema", the most popular online newspaper in the country.

A series of trials and charges For Azem Syla, the former head of the Kosovo Liberation Army's headquarters, the first defense minister, former deputy in the Kosovo Assembly, the media in Prishtina on several occasions wrote that they will be extradited to the War Crimes Chamber in The Hague for crimes committed in a case known as "Blaca 2". It is a murder and attacks on Albanians seen as associates of Serbian authorities and activists of Rugova's Democratic Alliance of Kosovo (LDK). Swiss "Rundschau" has published that Syla is suspected of investing money, taken as invalidity allowance based on disability due to psychological problems, in mafia affairs in Kosovo. The newspaper stated that he was expelled from Switzerland for conviction for fraud. In April 2016, the International Prosecutor of the Kosovo Special Prosecutor's Office issued two indictments for organized crime and corruption against a criminal group of 38 criminals headed by Syla who acquired property worth 30 million euros. The case "Toka" is being processed before the Basic Court in Pristina, and at the end of February, a new judge was appointed for this case.

The brutal killing of journalist During 1999, American media wrote about violence against political opponents in Kosovo. Referring to sources among Western diplomats, the New York Times published in June an article stating that high-ranking KLA commanders "carried out murders, arrests and cleansings in their ranks to prevent potential rivals." Among these high-ranking commanders is Azem Syla's name. The "New York Times" also recalls the murder of journalist Ali Uka in June 1997 and states that "the incident that many in the underground guerrilla movement found ominous". - The reporter, a Kosovo Albanian who had close links to the movement, was found dead in his apartment in Tirana, his face disfigured by repeated stabbings with a screwdriver and the butt end of a broken bottle. The reporter, Ali Uka, was supportive of the rebel movement, but he was independent enough to criticize it. At the time of his death, he was sharing his apartment with Thaci - the New York Times reported. Ali Uka was a journalist of Gazeta Shqiptare, the first journalist to publish the KLA coat of arms in newspapers. His murder was also never illuminated.

* Reprinting, republishing or usage parts or the entire article is permitted with mandatory source guidance