УНС вести

31. 12. 2017.

Аутор: Јелена Л. Петковић Извор: УНС

Од објављивања УНС-ових сазнања повећан број отворених истрага о убиствима новинара на КиМ

Док су обављали радне задатке и само зато што су новинари, током и након рата на Косову, убијено је и киднаповано 14 новинара и медијских радника. Починилаца нема. Убице и киднапери и данас су на слободи. Интезивно истражујући ову тему Досије Удружења новинара Србије дошао је до нових података, уочио начине на које су ометане истраге, истакао пропусте и надлежнима поставио бројна питања.

За последњих месец и по дана, од када објављујемо нова сазнања, званични број отворених истрага убиства и киднаповања новинара, у Приштини се повећао са два на седам.

У наставку је овај текст преведен на албански и енглески језик. Please find below albanian and english translation of this article.                    Në vijim, këtë tekst mund ta lexoni në gjuhën shqipe dhe angleze.

УНС је открио да је Крист Гегај, коментатор и уредник у програму на албанском језику РТВ Приштина убијен септембра 1999, након доласка НАТО снага на Косово.

Досије је утврдио да је Еулекс сазнао да су Ранка Перенића и Ђуру Славуја, екипу Радио Приштине, киднаповали припадници ОВК (21. августа 1998), па убрзо затворио истагу. Снежена Перенић тек недавно је обавештена да је њеног супруга "на путу пресрела наоружана група људи који су носили обележје ОВК, запретила оружјем и одвела у непознатом правцу". Обавештење је добила након што је УНС интезивирао истраживање. 

У разговору са најмање 200 саговорника: сродника, колега, познаника, припадника међународних мисија дошли смо до информација о убиствима и киднаповањама колега, који нису били познати јавности.

Поново отворена истрага

Некадашњи шеф америчке дипломатске посматрачке мисије на Косову (КДОМ) Шон Бернс казао је да се чини да је у регији у којој су киднаповани Перенић и Славуј највише утицаја имао Фатмир Љимај, али да се тај део преклапао са утицајем ОВК из зоне Паштрик која је била концентрисана у Призрену, те да су исто тако до те локације долазиле и јединице под контролом Рамуша Харадинаја.

Миливоје Мики Михајловић, некадашњи уредник Радио Приштине и руководилац Медија центра у Приштини, обелоданио је и да је немало након отмице новинар Њујорк Тајмса Мајк О’Конор у месту Бела Црква видео аутомобил, плаву Заставу 128 којим су Перенић и Славуј отишли на радни задатак и диктафон "сони" који су понели. Ни аутомобил, ни диктафон до данас нису пронађени.  

Еулекс је истрагу затворио пре четири године, али након објављених текстова и инсистирања УНС-а да ништа није урађено како би се сазнала истина, 3. новембра 2017, отмице Перенића и Славуја прузима Специјално тужилаштво Косова. Истрага је поново отворена.

Изгубљена документа?

УНС је дошао до информација да је убиство новинара "Медија екшн интернешенал" и преводиоца Александра Симовића Симе, почињено такође након доласка међународне заједнице, једини од 14 случајева који је Еулекс истраживао као ратни злочин.

Од надлежних те мисије нисмо добили одговор да ли ће се овај злочин наћи пред Специјалним судом за ратне злочине на Косову. Према последњим информацијама, ово убиство је "у процесу примопредаје" ка косовским институцијама. Очекује се да ће и ова истрага поново бити отворена.

Након што смо шефици Еулекса Александри Пападопули предочили наша сазнања, иако та мисија од успостављања тврди да нема информација о  отмицама новинара приштинског "Јединства" и дописника "Политике" Љубомира Кнежевића (отет 6. маја 1999.) и радника РТВ Приштина Мила Буљевића (отет 25. јуна 1999.), сада их је ипак пронашла.

Објаснили смо да знамо да имају одређена документа и где су се она налазила. Након претраге архиве, Еулекс је у октобру обавестио УНС да ипак имају информације о киднаповањима Кнежевића и Буљевића. Након овога и девет изгубљених година, истраге су сада предате Специјалном тужилаштву Косова. За истрагу отмице Кнежевића задужена је тужитељка Дрита Хајдари, а за истрагу киднаповања Буљевића тужилац Ељез Бљакај.
 

Ометање правде

УНС је дошао и до података које указују и на кривично дело ометања правде. Полиција под надзором Унмика није поступала по захтевима тужилаца у истрагама познатих албанских новинара, блиских Ибрахиму Ругови, политичком противнику Хашима Тачија и Азема Суље.

Када је новинар "Рилиндје", Шефки Попова, убијен је септембра 2000, истрага је вођена пред Основним судом у Митровици. УНС је сазнао да је надлежни тужилац Њази Реџа два пута од полиције тражио хитну асистенцију и помоћ (октобра 2000. и марта 2004). Полиција се оглушила на те захтеве, да би након тога, у процесу примопредаје надлежности од Унмика ка Еулексу, овај предмет - "ишчезао".

На исти начин и у време надлежности Унмика, Косовска полиција је поступила у истрази убиства Бардуља Ајетија (3. јуна 2005.), новинара и колумнисте "Бота сот". Подаци из УНС-овог истраживања показују да је надлежни тужилац Африм Шефику два пута подносио захтев полицији за прикупљање додатних информација. Одговора није било.

Унмик није урадио ништа да спроведе ефикасну истрагу о киднаповању новинара Радио телевизије Косова - Марјана Мелонашија, отетог септембра 2000. године. Полиција је тек после пет година отворила истрагу. Од 12. марта 2015, Основно тужилаштво у Приштини је задужено за истрагу ове отмице, али без резултата.

Повећан број истрага

Документа из истраге нису аутоматски преузимана између Унмика, Еулекса, косовског правосуђа и Специјалног тужилаштва Косова.

Нашим саговорницима постављали смо питање - мислите ли да је случајно да се толико истрага убиства и киднаповања познатих новинара "изгубило" у процесу примопредаје?

Очигледно су неки од њих на прави начин разумели питање. Од како је УНС почео да објављује нова сазнања, број отворених истрага убиства и киднаповања новинара (од септембра до децембра 2017), повећан је са два на седам.

Још три истраге су у "процесу примопредаје" из Еулекса ка косовском тужилашву, а једна је затворена.

Александар Љумези, главни косовски тужилац, изјавио је за УНС да ће све истраге сматрати отвореним док се не нађу докази о починиоцима кривичних дела.

У разговорима са представницима Кфора, Унмика и Еулека, утврдили смо да ниједна од тих мисија нема информација о убиствима Африма Малићија, новинара листа „Бујку“ (убијен децембра 1998), фоторепортера "Политике" Момира Стокуће (убијен у својој кући у Приштини 21. септембра 1999) и убиству уредника РТВ Приштина Криста Гегаја.

Празне фасцикле

Мајор америчке војске Марк Ни, правни саветник команданта Кфора, званично је одговорио УНС-у "да Кфор није (и није био) истражни орган и можда јесте добио информације или примио захтеве или жалбе породица жртава, али такве би информације биле прослеђене надлежним властима", односно Еулексу.

Али, истражујући убиство Гегаја УНС је сазнао да је његов нестанак одмах пријављен најближем контролном пункту Кфора, да би сутрадан војници кренули у потрагу и пронашли Гегајево тело. Ако Кфор каже да је све податке дао Еулексу, а Еулекс их нема, где су се загубили ти извештаји?

У контактима са Унмиком установали смо да је смањивање запослених у тој мисији довело до тога да не знају ни где да нађу документа из истрага. Званично нам је објашњено да "из неког разлога, они који су у то време били одговорни, нису урадили добар посао" и да не знају зашто је то тако.

- Као новинар приштинског "Јединства" познавала сам готово све наше колеге који су убијени или киднаповани. Они нису били непознати ни Кфору, ни Унмику јер су носили њихове прес легитимације. Наравно да су њихова киднаповања пријављена, а након убистава урађени увиђаји и сачињени записници. У то је време на КиМ је било више од 45.000 припадника Кфора и Унмика. Уместо да ослободе киднаповане новинаре, пронађу и казне убице оних који су пострадали радећи одговоран новинарски или репортерски посао, они су "изгубили" документацију и заташкали злочине. Да су хтели, тако бројни, кадровски и професионално моћни, могли су да реше, ако не све, а оно највећи број злочина. Добре воље да се одговорно, професионално и непристрасно односе према жртви и злочинцу које год да је националности и вере био, очигледно тада није било, а ништа се значајније није ни променило. Само што су године прошле, па се сада може изнаћи већи број "оправдања" - каже за УНС-ов Досије Гордана Ђикановић, новинарка и чланица Удружења породица косметских страдалника.  

УНС ће са новим сазнањима наставити да упознаје јавност и наставити истраживање о убијеним и киднапованим новинарима на Косову и Метохији, као и новинарима српских медија страдалим у грађанском рату на простору бивше Југославије. 

ДНК узорци У разговорима, међународни представници као један од главних разлога зашто се не зна судбина наших киднапованих колега истицали су да нису чланови свих породица отетих дали ДНК узорке. Истраживањем, УНС је то демантовао. Открили смо да се у бази Међународне комисије за нестале особе (ИЦМП) која чува ДНК материјал чланова породица несталих, узорци родбине Ђура Славуја воде под погрешним презименом.

* Преузимање делова или целокупног текста је дозвољено уз обавезно навођење извора

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Текст је резултат истраживања новинарског тима Удружења новинара Србије о убијеним и несталим новинарима на Косову. У оквиру постојећег Досијеа о убијеним и несталим новинарима од 1998. до 2005. године, објавићемо нова сазнања како би се јавност детаљно информисала, а домаћи и међународни правосудни органи подстакли да пронађу и казне починиоце ових злочина. Истраживање се спроводи у оквиру пројекта Удружења новинара Србије подржаног од стране Министарства културе и информисања Републике Србије.Ставови изнети у тексту не одражавају нужно ставове и мишљења органа који је пројекат подржао.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nga publikimi i gjetjeve të UNS-it u rrit numri i hetimeve të hapura mbi vrasjet e gazetarëve në KdheM 

Derisa ishin duke i kryer detyrat e punës dhe vetëm për arsye se janë gazetarë, gjatë dhe pas luftës në Kosovë u vranë dhe u rrëmbyen 14 gazetarë dhe punonjës medialë. Kryes nuk ka. Vrasësit dhe rrëmbyesit edhe sot janë në liri. 

Duke e hulumtuar intensivisht këtë temë Dosja e Asociacionit të Gazetarëve të Serbisë ka ardhur deri te të dhënat e reja, i ka vërejtur mënyrat se si janë penguar hetimet, i ka vënë në pah lëshimet dhe përgjegjësve u ka parashtruar pyetje të shumta. Gjatë një muaji e gjysëm të fundit, që nga kur po i publikojmë gjetjet e reja, numri zyrtar i hetimeve të hapura mbi vrasjet e kidnapimet e gazetarëve, në Prishtinë u rrit nga dy në shtatë. 

UNS-i ka zbuluar se Krist Gegaj, komentator dhe redaktor i programit të gjuhës shqipe në RTV Prishtina, u vra në shtator të vitit 1999, pas ardhjes se forcave të NATO-s në Kosovë. 

Dosja konfirmoi se EULEX-i ka gjetur që Ranko Pereniqin dhe Gjuro Sllavujin, ekipin e Radio Prishtinës, i kanë kidnapuar pjesëtarët e UÇK-së (më 21 gusht të vitit 1998), dhe shpejt pastaj e ka mbyllur hetimin. Snezhana Pereniq, vetëm para pak kohësh u informua që bashkëshortit të  saj “rrugën ia ndërpreu një grup i njerëzve të armatosur që mbanin shënimet e UÇK-së, i cili e kërcënoi me armë dhe e çoi në drejtim të panjohur”. Informimi erdhi pasi që UNS-i e intensifikoi hulumtimin. 

Në bashkëbiseda me më së paku 200 bashkëbisedues: familijarë, kolegë, shokë, pjesëtarë të misioneve ndërkombëtare erdhëm deri tek informata mbi vrasjet dhe kidnapimet e kolegëve që nuk ishin të njohura për publikun. 

Prapë u hap hetimi 

Shefi i dikurshëm i misionit vëzhgues diplomatik në Kosovë (KDOM), Shon Berns tha se duket që në rajon në të cilin u kidnapuan Pereniqi dhe Sllavuji, më së shumti ndikim ka pasur Fatmir Limaj, por që kjo pjesë përkoi me ndikimin e UÇK-së të zonës së Pashtrikut e cila ishte e koncentruar në Prizren, dhe që deri të ai lokacion gjithashtu vinin edhe njësitë nën kontrollin e Ramush Haradinajt. As makina, as diktafoni nuk u gjeten deri më sot. 

EULEX-i e ka mbyllur hetimin para katër vitesh, por pas teksteve të publikuara dhe pas insistimeve të UNS-it që nuk u bë asgjë për t’u mësuar e vërteta, më 3 nëntor të vitit 2017, kidnapimet e Pereniqit dhe Sllavujit i ka marrë përsipër Prokuroria Speciale e Kosovës. Hetimi përsëri u hap. 

Dokumentet e humbura?

UNS i ka gjetur informatat që vrasja e gazetarit të “Media Action International” dhe përkthyesit Aleksandër Simoviqit Simës, është kryer gjithashtu pas ardhjes së komunitetit ndërkombëtar, dhe është rasti i vetëm të cilin EULEX-i e ka hetuar si krim luftë. 

Nga njerëzit kompetent të misionit nuk kemi marrë përgjigje a do të gjetet ky krim para Gjykatës Speciale për krime lufte në Kosovë. Sipas informatave të fundit, kjo vrasje “është në procesin e transferimit” drejt institucioneve të Kosovës. Pritet që edhe ky hetim përsëri të hapët. 

Pasi që ia kemi paraqitur gjetjet tona shefes së EULEX-it, Alexandra Papadopuolu, edhe pse ky mision nga themelimi pohon se nuk ka informata mbi vrasjet e gazetarit të “Unitetit” të Prishtinës (“Jedinstvo”) dhe korrespodentit të “Politikës” (“Politika”), Lubomir Knezheviqit (i kidnapuar më 25 qershor të vitit 1999), tani megjithatë i ka gjetur. 

Kemi shpjeguar se dimë që i kanë dokumentet e caktuara dhe ky ishin ato. Pas kërkimit nëpër arkiv, EULEX-i në tetor e ka informuar UNS-in që i kanë informatat mbi kidnapimin e Knezheviqit dhe Buleviqit. Pas kësaj dhe nëntë viteve të humbura, hulumtimet tani iu dorëzuan Prokurorisë Speciale të Kosovës. Për hetimet e kidnapimit të Knezheviqit përgjegjëse është prokurorja Drita Hajdari, kurse për hetimet në rastin e kidnapimit të Buleviqit, prokurori Elez Blakaj. 

Pengimi i drejtësisë 

UNS i ka gjetur të dhënat që tregojnë për veprën penale pengimi i drejtësisë. Policia, nën mbikëqyrjen e UNMIK-ut, nuk veproi sipas kërkesave të prokurorit në hetimet e vrasjeve të gazetarëve të njohur shqiptarë, që ishin të afërt me Ibrahim Rugovën, oponentin politik të Hashim Thaçit dhe Azem Sylës. 

Kur u vra Shefki Popova, gazetari i “Rilindjes”, në shtator të vitit 2000, hetimi u zhvillua pranë Gjykatës Themelore në Mitrovicë. UNS-i gjeti që prokurori kompetent Njazi Rexha dy herë kërkoi ndihmë dhe asistencë urgjente nga Policia (në tetor të vitit 2000 dhe në mars të vitit 2004). Policia i injoroi këto kërkesa, dhe pastaj në procesin e transferimit nga UNMIK-u në EULEX kjo lëndë – “u zhduk”. 

Në mënyrë të njëjtë, nën administratën UNMIK-ut, Policia e Kosovës veproi njëjtë edhe në hetimin e vrasjes së Bardhyl Ajetit (3 qershor të vitit 2005), gazetarit dhe kolumnistit të gazetës “Bota Sot”. Të dhënat nga hulumtimet e UNS-it  tregojnë se prokurori kompetent Afrim Shefkiu dy herë ia ka paraqitur Policisë kërkesën për mbledhjen e informatave shtesë. Përgjigje nuk ka pasur. 

UNMIK-u nuk bëri asgjë për ta zhvilluar një hetim efikas mbi kidnapimin e gazetarit të Radio Televizionit të Kosovës – Marjan Mellonashit i cili u rrëmbye në shtator të vitit 2000. Policia, pas pesë viteve e hap hetimin. Nga 12 marsi të vitit 2015, Prokuroria Themelore në Prishtinë është kompetentë për hetimin e këtij kidnapimi, por nuk ka dhënë rezultate. 

Numri i rritur i hetimeve 

Dokumentet nga hetimet nuk janë transferuar në mënyrë të drejtpërdrejtë mes UNMIK-ut, EULEX-it, gjyqësorit të Kosovës dhe Prokurorisë Speciale të Kosovës. 

Bashkëbiseduesve tanë ua kemi parashtruar pyetjen – a mendoni që rastësisht “janë humbur” kaq shume hetime mbi vrasjet dhe kidnapimet e gazetarëve gjatë procesit të transferimit?

Qartë se disa prej tyre e kanë kuptuar pyetjen në mënyrë të duhur. Prej që UNS-i filloi t’i publikojë gjetjet e reja, numri i hetimeve të hapura mbi vrasjet dhe kidnapimet e gazetarëve (nga shtatori deri në dhjetor të vitit 2017) u rrit nga dy hetime në shtatë. 

Edhe tri hetime janë “në procesin e transferimit” nga EULEX-i drejt prokurorisë të Kosovës, e një hetim u mbyll. 

Aleksandër Lumezi, kryeprokurori i shtetit, ka deklaruar për UNS që të gjitha hetimet do të konsiderohen të hapura derisa të gjetën provat mbi kryesit e veprave penale. 

Në bashkëbisedime me përfaqësuesit e KFOR-it, UNMIK-ut dhe të EULEX-it kemi konfirmuar se asnjëra nga këto misione nuk ka informata mbi vrasjet e Afrim Maliqit, gazetarit të revistës “Bujku” ( i vrarë në dhjetor të vitit 1998), fotoreporterit të “Politikës” Momir Stokuqës (i vrarë në shtëpinë e vet, më 21 shtator të vitit 1999) dhe vrasjen e redaktorit të RTV Prishtina, Krist Gegajt.

Dosjet e zbrazëta 

Majori i Ushtrisë Amerikanë, Mark Ni, këshilltar ligjor i komandantit të KFOR-it, zyrtarisht i është përgjigjur UNS-it “që KFOR-i nuk është (as nuk ka qenë) autoritet hetues, dhe që ndoshta i ka pranuar informatat ose i ka pranuar kërkesat dhe ankesat e familjeve të viktimave, por informatat e tilla u janë dërguar autoriteteve kompetente”, përkatësisht EULEX-it. 

Por, duke e hulumtuar vrasjen e Gegajt, UNS-i mësoi se zhdukja e tij i është raportuar menjëherë punktit kontrollor më të afërt të KFOR-it, në mënyrë që të nesërmen ushtarët u dhanë në kërkim dhe e gjetën trupin e Gegajt. Nëse KFOR-i thotë se të gjitha informatat ia ka dhënë EULEX-it e EULEX-i nuk i ka, ku kanë humbur ato raporte? 

Në kontakte me UNMIK-un kemi konfirmuar se ulja e numrit e të punësuarve në atë mision ka shkaktuar që ata nuk të dinë as ku t’i gjejnë dokumentet nga hetimet. Zyrtarisht na u shpjegua se “për ndonjë arsye, ata që në atë kohë ishin përgjegjës, nuk e kanë kryer punën mirë” dhe nuk e din pse ka ndodhur kjo.

-Si gazetare e “Unitetit” prishtinas, i kam njohur pothuajse të gjithë kolegët tanë që u vranë ose u kidnapuan. Ata nuk kanë qenë të panjohur as për KFOR-in, as për UNMIK-un, sepse mbanin legjitimacionet e tyre PRESS. Natyrisht që kidnapimet e tyre u raportuan, e pas vrasjeve u bënë pamjet dhe u përpiluan procesverbalet. Në atë kohë, në KdheM ka pasur më shumë se 45.000 pjesëtarë të KFOR-it dhe UNMIK-ut. Në vend që t’i lirojnë gazetarët e kidnapuar, t’i gjejnë dhe ti dënojnë vrasësit e atyre që vdiqën duke e kryer punën e gazetarëve dhe reporterëve me përgjegjësi, ata “e humbën” dokumentacionin dhe i fshehën krimet. Po të kishin dashur, aq të shumtë, të fortë si personel dhe profesionalisht, kishin mundur t’i zgjidhin, nëse jo të gjitha, atëherë një numër të madh të krimeve. Vullnet të mirë për të pasur një raport përgjegjës, profesional dhe të paanshëm ndaj viktimës, pa marrë parasysh përkatësinë etnike dhe fetare të saj, është më së e qartë se në atë kohë nuk ka ekzistuar, dhe pothuajse që asgjë nuk ka ndryshuar ndjeshëm. Vetëm se kanë kaluar vitet, dhe tani mund të gjetet një numër më i madh i “arsyetimeve” – thotë për Dosjen e UNS-it Gordana Gjikanoviq, gazetarja dhe anëtarja e Shoqatës së familjeve të viktimave të KdheM. 

UNS-i do të vazhdojë ta informojë publikun me gjetjet e reja dhe do ta vazhdojë hulumtimin mbi gazetarët e varë dhe të kidnapuar në Kosovë dhe Metohi, sikur dhe të gazetarëve të mediave serbe, të vrarë në luftën civile në hapësirën e ish Jugosllavisë. 

Mostrat e ADN-it  Në bashkëbisedimet, përfaqësuesit ndërkombëtarë, si një nga arsyet kryesore, pse nuk dihet fati i kolegëve tanë të kidnapuar, e kanë theksuar faktin se anëtarët e familjeve të kidnapuarve nuk i kanë dhënë mostrat e ADN-it. UNS-i këtë gjë e demantoi me hulumtimin e tij. Kemi zbuluar se në bazën e Komisionit ndërkombëtar për personat e zhdukur (ICMP) i cili i ruan materialet e ADN-së të familjeve të të zhdukurve, mostrat e fmilijarëve të Gjuro Sllavujit janë shënuar me mbiemër të gabuar.

* Marrja e pjesëve të tekstit ose tekstit në tërësi është e lejuar vetëm duke e cekur edhe burimin

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Since the release of the UNS findings, there has been an increase in the number of open investigations on the murders of journalists in Kosovo

During and after the war in Kosovo, 14 journalists and media workers were murdered and kidnapped while they were performing work tasks, and only because they were journalists. The perpetrators and kidnappers are still at large to date.

By intensively investigating this topic, the Journalists' Association of Serbia Dossier found new data, and noticed the ways in which the investigations were disturbed, highlighting omissions and posed a number of questions to the authorities. For the past month and a half, since we announced new findings, the official number of open investigations on the murders and kidnappings of journalists in Pristina has increased from two to seven.

The UNS found that Krist Gegaj, a commentator and editor in Albanian-language program for RTV Pristina, was killed in September 1999, after NATO forces arrived to Kosovo.

Dossier found that EULEX learned that Ranko Perenic and Đuro Slavuj, a Radio Pristina team, had been kidnapped by KLA members (on August 21, 1998) and soon after closed the case. Snezana Perenic was only recently informed that her husband "was intercepted on the road by an armed group of people carrying the KLA's mark, threatened with weapons and taken in an unknown direction." The notification was received after the UNS intensified the research.

In a conversation with at least 200 responders: relatives, colleagues, acquaintances, members of international missions, we came to information about murders and kidnappings of colleagues which were not known to the public.

Investigation reopened

Former Head of the U.S. Kosovo Diplomatic Observer Mission (KDOM), Shaun Byrnes, said that in the region where Perenic and Slavuj were kidnapped, Fatmir Limaj had the most influence, but that part overlaped with the influence of the KLA from the Pastrik zone, which was concentrated in Prizren, and that the units under the control of Ramush Haradinaj also came to that location.

Milivoje Miki Mihajlovic, the former editor of Radio Pristina and head of the Media Center in Pristina, also revealed that after the kidnapping, a reporter for the New York Times, Mike O'Connor, saw a vehicle, Blue Zastava 128, spotted in Bela Crkva, where Perenic and Slavuj went to work as well as the "Sony" voice recorder that they brought. Neither the vehicle nor a recorder were found to date.

EULEX closed the investigation four years ago, but after published articles and the UNS's insisting that nothing was done to find out the truth, on November 3, 2017, the abduction of Perenić and Slavuj was taken over by the Special Prosecutor's Office of Kosovo. The investigation was reopened.
 
Lost documents?

The UNS came to information that the murder of "Media Action International" journalist and interpreter Aleksandar Simovic Sima, also committed after the arrival of the international community, was the only out of 14 cases that EULEX investigated as a war crime.

We have not received any response from the competent authorities if this crime will be taken before the Special War Crimes Court in Kosovo. According to the latest information, this murder is "in the process of handover" to Kosovo institutions. This investigation is expected to be reopened.

After we presented our findings to the head of EULEX Alexandra Papadopoulous, although the mission, since its establishment, claims there is no information about abductions of Pristina's "Jedinstvo" and "Politika" correspondent Ljubomir Knezevic (kidnapped on May 6, 1999) and the employees of RTV Pristina, Milo Buljevic (June 25, 1999), they, nevertheless, found them.

We explained that we know that they have certain documents and where these were. After searching the archives, in October, EULEX informed the UNS that they nevertheless have information about kidnappings of Knezevic and Buljevic. After this and after nine years were lost, investigations are now being handed over to Kosovo Special Prosecutor's Office. Prosecutor Drita Hajdari is in charge of the investigation of Knezevic's kidnapping, and prosecutor Elez Blakaj is investigating the kidnapping of Buljevic.

Obstruction of justice

The UNS has also found data pointing out to a criminal offence of obstruction of justice. The police under the control of UNMIK did not comply with prosecutors' demands in the investigations of well-known Albanian journalists, close to Ibrahim Rugova, a political opponent to Hashim Thaci and Azem Sula.

When the journalist of "Rilindja," Shefki Popova, was killed in September 2000, the investigation was conducted before the Basic Court in Mitrovica. The UNS learned that the competent prosecutor Njazi Rexha twice asked the police for emergency assistance and help (on October 2000 and March 2004). The police disregarded these requests, and after that, in the process of transferring jurisdiction from UNMIK to EULEX, this case - "disappeared."

In the same manner and at the time of UNMIK's authority, Kosovo Police conducted an investigation into the murder of Bardhyl Ajeti (June 3, 2005), a journalist and columnist of "Bota Sot." Data from the UNS research shows that the prosecutor in charge Afrim Shefiku twice submitted a request to the police for the collection of additional information. There was no answers.

UNMIK did nothing to conduct an effective investigation on kidnapping of Radio Television of Kosovo journalist - Marjan Melonasi, abducted in September 2000. Only five years later the police opened an investigation. From March 12, 2015, the Basic Prosecutor's Office in Pristina is in charge of investigating of this abduction, but without results.
 
Increased number of investigations

The documents from the investigation were not automatically handed over between UNMIK, EULEX, Kosovo judiciary, and Kosovo Special Prosecutor's Office.

We asked our interlocutors the question - do you think it is coincidental that so many investigations about the murders and kidnappings of known journalists were "lost" in the handover process?

Obviously, some of them correctly understood the question. Since the UNS began to publish new findings, the number of open investigations about the murders and kidnappings of journalists (from September to December 2017) increased from two to seven.

Three more investigations are in the "handover process" from EULEX to Kosovo Prosecutor's Office, and one is closed.

Aleksandar Lumezi, Kosovo's main prosecutor, told the UNS that all investigations would be considered open until evidence of perpetrators of crimes are found.

In interviews with representatives of KFOR, UNMIK and EULEX, we found out that none of these missions had information about the murders of Afrim Maliqi, the journalist of the newspaper "Bujku" (murdered in December 1998), Momir Stokuca, a photo journalist of "Politika," who was killed in his home in Pristina on September 21, 1999), and the murder of the editor of RTV Pristina, Krist Gegaj.

Empty folders

U.S. Army Major Mark Nee, a legal adviser to KFOR Commander, officially responded to the UNS "that KFOR was not (and was not) an investigative authority, but it may have received information or received requests or complaints from victims' families, but such information would be forwarded to the authorities,"  i.e., to EULEX.

But, investigating the murder of Gegaj, the UNS found out that his disappearance was immediately reported to the nearest KFOR checkpoint, so the next day the soldiers started searching for and then found Gegaj's body. If KFOR says it gave all the information to EULEX, and EULEX does not have them, where did those reports get lost?

In contacts with UNMIK, we found that the reduction of employees in this mission led to them not knowing where to find the documents from the investigation. It was officially explained to us that "for some reason, those who were responsible at the time did not do a good job" and that they do not know why is this a case.

- As a journalist of Pristina's "Jedinstvo" I knew almost all of our colleagues who were murdered or kidnapped. They were not unknown either to KFOR, or to UNMIK because they were carrying their identity cards. Of course, their kidnappings were reported, and after the murders, the insights were made and records were made. At that time in KiM there were more than 45,000 members of KFOR and UNMIK.

Instead of releasing kidnapped journalists and finding and prosecuting the killers of those who were killed doing their responsible jobs as journalists and reporters, they "lost" the documentation and hid the crimes. If they wanted, with such numerous personnel and professional power, they could have solve, if not all, but a large majority of crimes. It is obvious that there was no good will to have a responsible, professional and impartial treatment of the victim and the perpetrator, regardless of nationality and religion, and nothing significantly changed over time. Only years have passed, and now a number of "justifications" can be found, says for the UNS Dossier Gordana Djikanovic, a journalist and member of the Association of the Families of the Kosovo Victims.

The UNS will continue to make the public aware, and continue its research on murdered and kidnapped journalists in Kosovo, as well as journalists of Serbian media who were killed in the civil war on the territory of the former Yugoslavia.

The DNA samples In the interviews, the international representatives cited, as one of the main reason why the fate of our kidnapped colleagues is not known, is that not all family members of those who were kidnapped gave their DNA samples. Researching this, the UNS refuted it. We found that the data base of the International Commission on Missing Persons (ICMP), which keeps DNA material from family members of the missing, the samples of the relatives of Djuro Slavuj are registered under the wrong surname.

* Reprinting, republishing or usage parts or the entire article is permitted with mandatory source guidance