УНС вести

09. 11. 2017.

Извор: УНС

Несавесне истраге и ћутање о злочинима над новинарима у међународним и косовским институцијама

Убиство новинара и преводиоца Александра Симовића Симе, једини је од 14 случајева убијених и киднапованих новинара и медијских радника на Косову, који је Еулекс истраживао као ратни злочин, сазнаје Удружење новинара Србије (УНС). „То је један кроз један ратни злочин“, истиче за УНС шефица Еулекса Александра Пападопулу, али нема одговор на питање да ли ће се овај злочин наћи пред Специјалним судом за ратне злочине ОВК у Хагу.

У наставку прочитајте овај текст на албанском, односно енглеском језику. Please find below albanian and english translation of this article.                    Në vijim, këtë tekst mund ta lexoni në gjuhën shqipe dhe angleze.

Иначе, од укупно 14 случајева убистава и киднаповања новинара и медијских радника током и након сукоба на Косову, колико је УНС утврдио, ниједан није решен.

Еулекс, након инсистирања УНС-а, признао да има податке

Одговорност за серију пропуста у истрагама, па и за то што нема ни најосновнијих сазнања да су се неки од ових злочина уопште и догодили, Еулекс годинама пребацује на мисију Унмика.

У том маниру је првобитно Еулекс одговорио УНС-у да нема података о отмицама новинара приштинског „Јединства“ и дописника „Политике“ Љубомира Кнежевића и радника РТВ Приштина Мила Буљевића. Али, када је УНС доказао да има сазнања да је Еулекс ипак обавештен, мисија владавине права први пут признаје да има податке о отмицама двојице колега. Дакле, тек 18 година након што су се злочини догодили.

Сада кажу да су оба случаја добили још 2014. године, а потом их проследили Специјалном тужилаштву Косова које месецима одбија да званично одговори на питања УНС-а у којој су фази истраге ових киднаповања.

Од 11 случајева убистава и киднаповања новинара за које Еулекс признаје да има сазнања, и даље су отворене су само две истраге: о нестанку новинара српске редакције Радио Косова Марјана Мелонашија и то пред Основним тужилаштвом у Приштини, и убиству новинара листа „Бота Сот“ Џемаиља Мустафе, који истражује Специјално тужилаштво Косова (СПРК).

За осталих девет случајева Еулекс наводи да су затворени и да могу бити поново отворени уколико се дође до нових доказа.

Међутим, ако таквих доказа и буде, убиства и киднаповања новинара и медијских радника, у складу са сужавањем мандата Еулекса, неће више истраживати међународни тужиоци. Тиме би, уместо Еулекса и Унмика, требало, после 18, па чак и 19 година, да се баве локална косовска тужилаштва, подаци су до којих је дошао УНС.

ДНК нови изговор?

Шефица Еулекса Александра Пападопулу за УНС каже да је велики проблем за даље истраге то што неке породице несталих нису дале узорке за ДНК анализе и позива их да то учине.

„То је велика препрека како сакупљању доказа, тако и формирању предмета и оптужница“, истиче она.

Породице несталих новинара, међутим, демантују ове наводе. УНС-у тврде да су дали узорке за ДНК тестирања и то убрзо након отмица Милета Буљевића, Ранка Перенића, Ђура Славуја и Марјана Мелонашија.

Новинар “Медија екшн интернешанал” и преводилац Александар Симовић киднапован је 21. августа 1999. године, тачно годину дана након отмице Перенића и Славуја. Део његових посмртних остатака пронађен је у селу Обриње код Глоговца, а породица није добила никакву званичну информацију о истрази. УНМИК је истрагу водио под бројем: ППП 283/09 , али ју је Специјално тужилаштво Косова (СПРК) прекинуло 22. 07. 2009. због “недостатка доказа”.

Љубомир Кнежевић новинар Јединства и дописник Политике киднапован је 6. маја 1999. године.

„Случај отмице Кнежевића је заиста пренет из Унмика у Еулекс 24. априла 2014. и прослеђен Специјалном тужилаштву Косова 6. маја исте године“, потврђује сада Еулекс.

И за Мила Буљевића, медијског радника РТВ Приштина, отетог 25. јуна 1999, Еулекс такође каже да је податке о том редмету из Унмика добила 24. априла 2014, а седам дана касније и Специјално тужилаштво Косова (СПРК).

„Од тада, изгледа да је случај пребачен у Основно тужилаштво у Приштини“, наводи Еулекс.

Мисија Еулекс која је до тада упорно тврдила да нема никаквих информација о ова два случаја, обавезала се да ће “још једном проверити” након што смо шефици Еулекса Александри Пападопулу истакли да имамо поуздана сазнања да су документа добили.

Потом је уследио другачији одговор УНС-у, уз објашњење да у тренутку када је Еулекс сазнао за киднаповања Кнежевића и Буљевића, више није имао мандат да их истражује.

„Након мишљења* Саветодавне комисије за људска права (ХРАП) и Специјалног педставника генералног секретара УН на Косову, одлуке које се односе на случајеве Буљевића и Кнежевића су прослеђене Еулексу и другим надлежним властима 2014. са захтевом да се предузму сви могући кораци како би се осигурао наставак истраге. Ове случајеве Унмик никада није званично 'пренео' тужитељима Еулекса. Имамо само копију одлука ХРАП-а. Због промене надлежности Еулекса које нису дозвољавале нове случајеве, случајеви су у процесу преношења на локално тужилаштво“, наводи сада Еулекс.  

Кфор тврди да нема информације о убиствима и киднаповањима новинара

УНС је затражио податке о убиствима и киднаповањима 14 новинара и од мисије Кфор, јер су се породице жртава углавном за помоћ прво обраћале представницима те мисије. Међутим, у Кфору кажу да немају никаквих информација.

„Не могу наћи никакву информацију везано за ваш захтев. Кфор није (и није био) истражни орган и можда јесте добио информације или примио захтеве или жалбе породица жртава, али такве би информације биле прослеђене надлежним властима. Информације које се односе на ове предмете (ако и постоје) би биле одавно предате истражитељима и тужиоцима Еулекса“, званично је одговорио УНС-у мајор америчке војске Марк Ни, правни саветник команданта међународних војних снага под командом НАТО на Косову.

Међутим, на примеру злочина над новинаром Кристом Гегајем (12. септембра 1999), потврђује се да Кфор и Еулекс или крију податке или не обављају свој посао. УНС је раније ове године објавио сазнања да су Гегајева породица и пријатељи истог дана нестанак пријавили на најближем контролном пункту Кфора. Сутрадан су војници кренули у потрагу, а Гегајево тело пронађено је два километара од куће.

Ако Кфор каже да су све податке предали Еулексу, како онда мисија ЕУ ни данас нема никаквих информација о убиству Криста Гегаја? Где су се загубили извештаји Кфора?

Српско Тужилаштво за ратне злочине евидентирало 6 случајева

Тужилаштво за ратне злочине Републике Србије од 14 убијених и киднапованих новинара током и након рата на Косову (у периоду од 1998. до 2005) у евиденцији има шест.

„Провером кроз евиденције Тужилаштва за ратне злочине Републике Србије утврђено је да су поводом догађаја од 1998-2000. године, на територији АП КиМ, евидентирана следећа лица у својству оштећених: Буљевић Миле, Славуј Ђуро, Перенић Ранко, Симовић Александар, Кнежевић Љубомир и Меланоши Марјан“, кажу у штуром одговору из кабинета Тужиоца за ратне злочине Републике Србије.

Специјалном тужилаштву Косова од 4. августа непрестано тражимо одговор на питање о статусу истрага о киднапованим и убијеним новинара, али на девет мејлова нисмо добили одговор.

*Саветодавна комисија за људска права (ХРАП) је УНМИК-ово тело које је одговарало на жалбе породица које су сматрале да УНМИК није урадио ништа да истражи убиства и отмице њихових најмилијих. У већини случајева ХРАП је оценио да је то заиста био случај и затражио да се шеф мисије УНМИК јавно извини породицама, а сама мисија учини све неопходне кораке како би осигурала да се истрага настави под окриљем Еулекса.

 

Три убиства и даље непозната истражним органима Дванаест година од када се догодило последње убиство новинара, од укупно 14, Еулекс има информације о убиствима и нестанцима 11 новинара и медијских радника, док за њих тројицу нема никакве податке. Информације немају о убиствима фоторепортера и сарадника „Политике“ Момира Стокуће и коментатора и уредника у програму на албанском језику РТВ Приштина Криста Гегаја која су се десила у Приштини и Истоку септембра 1999. године, у време када је одговорност за безбедност преузела међународна заједница, као и новинара листа „Бујку“ Африма Малићија убијеног 1998. године, подаци су до којих је дошао УНС.

* Преузимање делова или целокупног текста је дозвољено уз обавезно навођење извора

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Текст је резултат истраживања новинарског тима Удружења новинара Србије о убијеним и несталим новинарима на Косову. У оквиру постојећег Досијеа о убијеним и несталим новинарима од 1998. до 2005. године, објавићемо нова сазнања како би се јавност детаљно информисала, а домаћи и међународни правосудни органи подстакли да пронађу и казне починиоце ових злочина. Истраживање се спроводи у оквиру пројекта Удружења новинара Србије подржаног од стране Министарства културе и информисања Републике Србије.Ставови изнети у тексту не одражавају нужно ставове и мишљења органа који је пројекат подржао.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hetimet e  pandërgjegjshme dhe heshtja mbi krimet ndaj gazetarëve në institucionet kosovare dhe ato ndërkombëtare

Vrasja e gazetarit dhe e përkthyesit, Aleksandër Simoviq Simës, është rasti i vetëm nga 14 raste të gazetarëve dhe punonjësve në media të vrarë dhe të kidnapuar në Kosovë, të cilin e hetoi EULEX-i si krim lufte, mëson Asociacioni i Gazetarëve të Serbisë (UNS). 

“Ky është drejtpërdrejt krim luftë”, thekson për UNS shefja e EULEX-it, Alexandra Papadopuolu, por nuk e ka përgjigjen nëse do të shfaqet kjo çështje para Gjykatës Speciale për krime lufte të UÇK-së në Hagë. 

Përndryshe, nga gjithsej 14 raste të vrasjeve dhe kidnapimeve të gazetarëve dhe punonjësve në media, gjatë dhe pas konfliktit në Kosovë, sa e ka konfirmuar UNS-i, asnjë nuk është zgjidhur.  

EULEX-i, pas insistimit të UNS-it, pranoi se ka të dhëna 

Përgjegjësinë për një serë të lëshimeve në hetime, madje edhe për faktin se nuk i ka as njohuritë themelore që disa nga këto krime kanë ndodhur, EULEX-i ia tejkalon Misionit të UNMIK-ut.  

Në këtë mënyrë, EULEX-i fillimisht i u përgjigj UNS-it se nuk ka të dhëna mbi kidnapimet e gazetarëve të gazetës “Jedinstvo”- Unitet të Prishtinës dhe korrespodentit të gazetës “Politika” Lubomir Knezheviqit, si dhe të punëtorit të RTV Prishtina, Millo Buleviqit. Por, kur UNS-i dëshmoi se ka njohuri që EULEX-i është i informuar, Misioni për sundimin e ligjit, për herë të parë pranon se ka të dhëna për kidnapimet e dy kolegëve.

Pra, 18 vite pasi që krimet kanë ndodhur. 

Tani thonë, se të dy rastet i kanë marrë mu në vitin 2014, dhe pastaj ia kanë transferuar Prokurorisë Speciale të Kosovës, e cila me muaj refuzon t’u përgjigjet pyetjeve të UNS-it, e e cila është në fazën e hetimeve të këtyre kidnapimeve. 

Nga 11 raste të vrasjeve dhe kidnapimeve të gazetarëve për të cilat EULEX-i pranon se ka njohuri, ende janë të hapura vetëm dy hetime: për zhdukjen e gazetarit të redaksisë serbe të Radio Kosovës, Marjan Mellonashit, para Prokurorisë Themelore në Prishtinë, dhe për vrasjen e gazetarit të gazetës “Bota Sot”, Xhemail Mustafës, të cilin e heton Prokuroria Speciale e Kosovës (PSK). 

Për nëntë raste të mbetura EULEX-i cek se janë mbyllur dhe se mund të hapën prapë nëse shfaqën provat e reja. 

Megjithatë, nëse do të jetë prova të tilla, vrasjet dhe kidnapimet e gazetarëve dhe punonjësve të mediave, në përputhje më ngushtimin e mandatit të EULEX-it, ato nuk do t’i hetojnë prokurorët ndërkombëtarë. Me këtë, në vend të EULEX-it dhe UNMIK-ut, do duhej, pas 18, madje edhe 19 vitesh, të merren prokuroritë lokale kosovare, këto janë të dhënat që i gjeti UNS-i. 

ADN-I justifikim i ri?

Shefja e EULEX-it, Aleksandra Papadopuolu për UNS thotë se problemi i madh për hetimet e mëtejmë është se disa familje e të pagjeturve ende nuk i kanë dhënë mostrat e ADN-it dhe u bën thirrje që ta bëjnë këtë gjë. 

“Kjo është një pengesë e madhe, si në grumbullimin e provave, ashtu edhe në formimin e lëndës dhe të aktakuzave”, thekson ajo. 

Familjet e gazetarëve të zhdukur i demantojnë këto pretendime. UNS-it i pohojnë se i kanë dhënë mostrat e ADN testimeve shpjet pas kidnapimeve të Mille Buleviqit, Ranko Pereniqit, Gjura Sllavujit dhe Marjan Mellonashit. 

Gazetari i “Media action international” dhe përkthyesi Aleksandër Simoviqi u kidnapua me 21 gusht të vitit 1999, saktë pas një viti nga rrëmbimi i Pereniqit dhe Sllavujit. Një pjesë e mbetjeve mortore janë gjetur në fshatin Arbijë në Drenas, por familja nuk ka marrë kurrfarë informatë zyrtare mbi hetimin. UNMIK-u e ka zhvilluar hetimin nën numrin: PPP 283/09, por Prokuroria Speciale e Kosovës (PSK) e ka ndërprerë më 22 korrik të vitit 2009 për shkak “të mungesës së provave”. 

Lubomir Knezheviq, gazetari i gazetës “Jedinstvo” dhe korrespodenti i gazetës “Politika”, u kidnapua më 6 maj të vitit 1999. 

Rasti i kidnapimit të Knezheviqit në të vërtetë u transferua nga UNMIK-u në EULEX, më 24 prill të vitit 2014, dhe shtatë ditë më vonë në Prokurorinë Speciale të Kosovës (PSK), më 6 maj të të njëjtit vit", konfirmon tani EULEX-i. 

Edhe për Buleviqin, punonjësin mediatik në RTV Prishtina, i cili u kidnapua më 25 qërshor të vitit 1999, EULEX-i gjithashtu thotë se të dhënat për këtë lëndë i ka pranuar më 24 prill të vitit 2014, e shtatë ditë më pas edhe Prokuroria Speciale e Kosovës (PSK).

“Nga ajo ditë, si duket, rasti u transferua në Prokurorinë Themelore në Prishtinë”, pohon EULEX-i. 

Misioni i EULEX-it i cili deri në atë kohë më këmbëngulje pohonte se nuk ka kurrfarë informatash për këto dy raste, u detyrua që  “ta verifikojë edhe një herë” pasi që i theksuam shefes së EULEX-it, Alexandrës Papadopuolu se i kemi njohuritë e besueshme që i kanë pranuar dokumentet. 

Pastaj pasoj një përgjigje e ndryshuar UNS-it, me shpjegim se në momentin që EULEX-i mësoi për kidnapimet e Knazehviqit dhe Buleviqit, më nuk ka pasur mandat t’i hetojë. 

“Pas mendimit* të Komisionit Konsultativ për të Drejtat e Njeriut (HARP) dhe përfaqësuesit të posaçëm të sekretarit të përgjithshëm të OUN-it në Kosovë, vendimet që kanë të bëjnë me rastet e Buleviqit dhe Knezheviqit iu dërguan EULEX-it dhe autoriteteve të tjera kompetente, në vitin 2014 me kërkesë që të ndërmarrën të gjithë hapat e mundshëm për t’u siguruar vazhdimi i hetimit. Këto raste UNMIK-u kurrë nuk ua ka “tejkaluar” zyrtarisht prokurorëve të EULEX-it. I kemi vetëm kopjet e HARP-it. Për shkak të ndryshimit të kompetencës së EULEX-it të cilat nuk i kanë lejuar rastet e reja, rastet janë në proces të transferimit në prokuroritë lokale”, cekë tani EULEX-i. 

KFOR-i pohon se nuk ka informata mbi vrasjet dhe kidnapimet e gazetarëve 

UNS i ka kërkuar të dhënat mbi vrasjet dhe kidnapimet e 14 gazetarëve edhe nga Misioni i KFOR-it, sepse familjet e viktimave, kryesisht u janë drejtuar së pari përfaqësuesve të këtij misioni për ndihmë. Megjithatë, në KFOR thonë se nuk kanë kurrfarë informata.

“Nuk mund të gjej asnjë informatë lidhur me kërkesën tuaj. KFOR-i nuk është (dhe nuk ka qenë) trup hetues dhe ndoshta edhe ka marrë informata ose i ka pranuar kërkesat ose ankesat e familjeve të viktimave, por informatat e tilla do t’ju dërgoheshin autoriteteve kompetente. Informatat të cilat kanë të bëjnë me këto lëndë (edhe nëse ekzistojnë) do t’u ishin dërguar moti hetuesve dhe prokurorëve të EULEX-it”, i u përgjigj zyrtarisht UNS-it, majori i ushtrisë amerikanë Mark Nee, këshilltari ligjor i komandantit të forcave ushtarake ndërkombëtare nën komandën e NATO-s në Kosovë. 

Megjithatë, ne shembullin e krimit mbi gazetarin Krist Gegaj (12 shtator i vitit 1999), konfirmohet se KFOR-i dhe EULEX-i ose i fshehin të dhënat ose nuk e kryejnë punën e vet. UNS, më herët këtë vit, i ka publikuar njohuritë që familja dhe miqtë e Gegajt e kanë lajmëruar zhdukjen të njëjtën ditë një punktin kontrollues më të afërt të KFOR-it. Të nesërmen ushtarët filluan kërkimin, dhe trupi i Gegajt u gjet dy kilometra larg shtëpisë. 

Nëse KFOR-i thotë se të gjitha të dhënat ia dorëzuan EULEX-it, atëherë si është e mundur që Misioni i BE-së as sot nuk ka kurrfarë informata për vrasjen e Krist Gegajt? Ku janë humbur raportet e KFOR-it?

Prokuroria e Serbisë për krime lufte i ka evidentuar 6 raste 

tProkuroria për krime lufte e Republikës së Serbisë, nga 14 gazetarë të vrarë dhe të kidnapuar gjatë luftës në Kosovë (në periudhe nga viti 1999 deri në vitin 2005) në evidencën e vet i ka gjashtë raste. 

“Duke i kontrolluar evidencat e Prokurorisë për krime lufte të Republikës së Serbisë, u konfirmua se me rast të zhvillimeve nga viti 1998 deri në vitin 2000, në territorin i KA KdheM, janë evidentuar personat në vijim, si personat e dëmtuar: Buleviq Mille, Sllavuj Gjuro, Pereniq Ranko, Simoviq Alleksandër, Knezehviq Lubomir i Mellanoshi Marjan”, thonë në një përgjigje të shkurtër nga Kabineti i Prokurorit për Krime Lufte të Republikës së Serbisë.  

Nga Prokuroria Speciale në Kosovë, nga 4 gushti, pa ndërprerje, e kërkojmë përgjigjen në pyetjen mbi statusin e hetimeve për gazetarët e kidnapuar dhe të vrarë, por në nëntë mail-a nuk e morëm asnjë përgjigje. 

*Komisioni Konsultativ për të Drejtat e Njeriut (HARP) është organ i UNMIK-ut i cili u përgjigj ndaj ankesave të familjeve të cilat kanë konsideruar se UNMIK-u nuk beri asgjë për t’i hetuar vrasjet dhe kidnapimet e të afërmeve të tyre. Në shumicën e rasteve HARP ka vlerësuar se kjo në të vërtete edhe ka qenë rasti dhe kërkoj që shefi i Misionit të UNMIK-ut t’u kërkoj falje familjeve dhe që t’i bëjë të gjitha hapat e domosdoshme në mënyrë që të sigurohet vazhdimi i hetimeve nën patronazhin e EULEX-it. 

Tri vrasje ende të panjohura për organet hetuese  Dymbëdhjetë vite nga që kur ka ndodhur vrasja e fundit, nga gjithsej 14 vrasje, EULEX-i i ka informatat për vrasjet dhe kidnapimet e 11 gazetarëve dhe punëtoreve të mediave, ndërsa për tre nga ata nuk ka kurrfarë të dhëna.  Informata nuk kanë për vrasjet e fotoreporterit dhe bashkëpunuesit të gazetës “Politika”, Momir Stokuqa dhe komentatorit dhe redaktorit e programit në gjuhën shqipe, në RTV Prishtina, Krist Gegajt, që kanë ndodhur në Prishtinë dhe Istog, në shtator të vitit 1999 në kohë kur përgjegjësinë për sigurinë e ka marr përsipër Komuniteti ndërkombëtar, si dhe për vrasjen e gazetarit të gazetës “Bukju”, Afrim Maliqit, i cili u vra në vitin 1998, këto janë të dhëna të cilat i gjeti UNS-i.

* Marrja e pjesëve të tekstit ose tekstit në tërësi është e lejuar vetëm duke e cekur edhe burimin

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Insensible investigations and silence in international and Kosovo institutions about crimes against journalists 

The murder of a journalist and translator Aleksandar Simovic Sime, is the only one out of 14 cases of killed and kidnapped journalists and media workers in Kosovo, which EULEX investigated as a war crime, learns the Journalists’ Association of Serbia (UNS). 

"This is certainly a war crime," EULEX chief Alexandra Papadopoulos said, but she has no answer to the question whether this crime will be found before the Special Court for War Crimes of the KLA in The Hague.

Otherwise, none out of 14 cases of murder and kidnapping of journalists and media workers during and after the conflict in Kosovo, as determined by the UNS, has been resolved.

EULEX, upon UNS insisting, admitted it had data

For years, EULEX has been shifting the responsibility to UNMIK for a series of failures in the investigation, and even for not having the most basic knowledge that some of these crimes have occurred at all. 

In this manner, EULEX initially answered to the UNS that there was no information about the abductions of Pristina's "Jedinstvo" and "Politika" correspondents Ljubomir Knezevic and the employee of RTV Pristina, Milo Buljevic.

But when the UNS proved that it had knowledge that EULEX was informed, the rule of law mission first recognized that it had information about the abductions of the two colleagues. Therefore, only 18 years after the crimes occurred.

They now say that both cases were received in 2014, and then forwarded to the Special Prosecution of Kosovo, which for months refused to officially answer the UNS questions in which stage is the investigation of these kidnappings.

Out of 11 cases of the killings and kidnappings of journalists, for which EULEX acknowledges they have information, investigations were opened for only two: the disappearance of the journalist of the Radio Kosovo redaction in Serbian Marjan Melonasi, before the Pristina Basic Prosecution Office, and the murder of the "Bota Sot" newspapers journalist Xhemail Mustafa, investigated by the Special Prosecution of Kosovo (SPRK).

EULEX states the other nine cases are closed, but that they can be reopened if there is new evidence.

However, even if such evidence transpire, the killings and kidnappings of journalists and media workers, in accordance with the narrowing of the EULEX mandate, will no longer be investigated by the international prosecutors. After 18, even 19 years, this should be dealt by the local Kosovo prosecution offices instead of EULEX and UNMIK.

DNA as the new excuse?

EULEX chief Alexandra Papadopoulos says for the UNS, that the major problem for further investigations is that some families of the missing have not provided samples for DNA analysis and invites them to do so.

The families of missing journalists, however, deny these allegations. They claim and state to the UNS, that they gave samples for DNA testing, shortly after the abduction of Mile Buljevic, Ranko Perenic, Djura Slavuj and Marjan Melonasi.

The reporter of Media Action International and translator Aleksandar Simovic was kidnapped on August 21, 1999, exactly one year after the abduction of Perenić and Slavuj. Some of his remains were found in the village of Obrinje near Glogovac, and the family did not receive any official information about the investigation. UNMIK conducted the investigation under the number: PPP 283/09, but the Special Prosecution of Kosovo (SPRK) terminated it on July 22, 2009. due to "lack of evidence."

Jedinstvo’s journalist and Politika’s correspondent Ljubomir Knezevic was kidnapped on May 6,1999.

"The case of Knezevic's kidnapping was indeed transferred from UNMIK to EULEX on April 24, 2014, and forwarded to the Special Prosecutor's Office of Kosovo on May 6, the same year," EULEX confirms now.

And for Mile Buljevic, a media employee of RTV Pristina abducted on June 25, 1999, EULEX also said the data about the case was received from UNMIK on April 24, 2014, and seven days later by the Special Prosecution of Kosovo (SPRK).

"Since then, it seems that the case has been transferred to the Pristina Basic Prosecution Office," said EULEX. 

The EULEX mission, which until then insisted there was no information about these two cases, committed itself to "check again" after we pointed out to the head of EULEX Alexandra Papadopoulos that we have reliable knowledge that the documents were received. Then the UNS received a different answer with an explanation that at the moment when EULEX found out about the kidnappings of Knezevic and Buljevic, they no longer had the mandate to investigate them. 

"Following the opinion* of the Human Rights Advisory Panel (HRAP) and the Special Representative of the UN Secretary-General in Kosovo, decisions relating to Buljevic and Knezevic cases were forwarded to EULEX and other relevant authorities in 2014 with the request to undertake all possible steps to ensure the continuation of the investigation. UNMIK never officially handed over these cases to the EULEX prosecutors. We only have a copy of the HRAP's decision. The change in the EULEX’s jurisdictions did not allow new cases, and the cases are in the process of transfer to the local prosecution, " said EULEX.

KFOR claims that there are no information about the murders and kidnappings of journalists

The UNS requested data from KFOR mission on murders and kidnappings of 14 journalists since victims' families mostly addressed the representatives of the mission first. However, in KFOR they say they do not have any information. 

"I cannot find any information regarding your request. KFOR is not (and was not) an investigative authority, it may have received information or received requests or complaints from victims' families, but such information would have been forwarded to competent authorities. The information related to these cases (if any) would long ago be handed over to EULEX investigators and prosecutors," was officially declared to the UNS by US Army Major Mark Nee, a legal adviser to the commander of the international military forces under the command of NATO in Kosovo.

However, the case of a crime against journalist Krist Gegaj (September 12, 1999), confirms that KFOR and EULEX either hide data or do not do their job. Earlier this year, the UNS reported that Gegaj's family and friends reported the disappearance the same day to the nearest KFOR checkpoint. The next day, soldiers went on the search, and Gegaj's body was found two kilometers from the house. 

If KFOR says they handed over all data to EULEX, how does the EU mission still have no information about the murder of Krist Gegaj? Where did the KFOR reports get lost? 

The Serbian War Crimes Prosecutor's Office recorded 6 cases 

The Serbian War Crimes Prosecutor's Office recorded 6 out of 14 cases of killed and kidnapped journalists during and after the war in Kosovo (from 1998 to 2005).

"Checking the records of the War Crimes Prosecutor's Office of the Republic of Serbia it has been established that, in relation to the events of 1998-2000, on the territory of the AP KiM, the following persons were registered as victims: Buljevic Mile, Slavuj Djuro, Perenić Ranko, Simović Aleksandar, Knežević Ljubomir and Melanosi Marjan, " reads the reply from the cabinet of the War Crimes Prosecutor of the Republic of Serbia. 

From August 4, we continuously request an answer from the Special Prosecutor's Office of Kosovo to the question about the status of the investigation of the kidnapped and killed journalists, but no answer was provided to our nine emails.

* The Human Rights Advisory Panel (HRAP) is the UNMIK body that responded to complaints from the families who considered that UNMIK had done nothing to investigate murders and abductions of their loved ones. In most cases, HRAP estimated that this was indeed the case and requested from the head of the UNMIK mission to publicly apologize to the families, and from the mission itself to take all necessary steps to ensure that the investigation continues under the auspices of EULEX. 

Three murders are still unknown to investigative authorities  Twelve years after the latest murder of journalists, out of a total of 14 murders, EULEX has information on the killings and disappearances of 11 journalists and media workers, while about the three of them have no information. They have no information about the killing of a photo reporter and associate of Politika Momir Stokuca, and about Kristo Gegaj, a commentator and editor in RTV program in Albanian language, which occurred in Pristina and Istok in September 1999 at a time when responsibility for security was assumed by the international community, as well as about the "Bujku" newspaper journalist Afrim Maliqi, who was killed in 1998, shows the data obtained by the UNS.

* Reprinting, republishing or usage parts or the entire article is permitted with mandatory source guidance